ἱεράκιον
Ancient Greek
Etymology
From ἱέραξ (hiérax, “hawk”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /hi.e.rǎː.ki.on/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /(h)i.eˈra.ki.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /i.eˈra.ci.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /i.eˈra.ci.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /i.eˈra.ci.on/
Noun
ἱερᾱ́κῐον • (hierā́kĭon) n (genitive ἱερᾱκῐ́ου); second declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ἱερᾱ́κῐον tò hierā́kĭon |
τὼ ἱερᾱκῐ́ω tṑ hierākĭ́ō |
τᾰ̀ ἱερᾱ́κῐᾰ tằ hierā́kĭă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἱερᾱκῐ́ου toû hierākĭ́ou |
τοῖν ἱερᾱκῐ́οιν toîn hierākĭ́oin |
τῶν ἱερᾱκῐ́ων tôn hierākĭ́ōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἱερᾱκῐ́ῳ tōî hierākĭ́ōi |
τοῖν ἱερᾱκῐ́οιν toîn hierākĭ́oin |
τοῖς ἱερᾱκῐ́οις toîs hierākĭ́ois | ||||||||||
| Accusative | τὸ ἱερᾱ́κῐον tò hierā́kĭon |
τὼ ἱερᾱκῐ́ω tṑ hierākĭ́ō |
τᾰ̀ ἱερᾱ́κῐᾰ tằ hierā́kĭă | ||||||||||
| Vocative | ἱερᾱ́κῐον hierā́kĭon |
ἱερᾱκῐ́ω hierākĭ́ō |
ἱερᾱ́κῐᾰ hierā́kĭă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
Further reading
- “ἱεράκιον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἱεράκιον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette