ἱερόγλωσσος

Ancient Greek

Etymology

From ἱερός (hierós, “sacred, holy”) +‎ γλῶσσα (glôssa, “tongue”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.e.ró.ɡlɔːs.sos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)i.eˈro.ɡlos.sos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.eˈro.ɣlos.sos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.eˈro.ɣlos.sos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.eˈro.ɣlo.sos/

Adjective

ἱερόγλωσσος • (hieróglōssos) m or f (neuter ἱερόγλωσσον); second declension

of prophetic tongue

Inflection

Second declension of ἱερόγλωσσος; ἱερόγλωσσον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἱερόγλωσσος hieróglōssos	ἱερόγλωσσον hieróglōsson	ἱερογλώσσω hieroglṓssō	ἱερογλώσσω hieroglṓssō	ἱερόγλωσσοι hieróglōssoi	ἱερόγλωσσᾰ hieróglōssă
Genitive	ἱερογλώσσου hieroglṓssou	ἱερογλώσσου hieroglṓssou	ἱερογλώσσοιν hieroglṓssoin	ἱερογλώσσοιν hieroglṓssoin	ἱερογλώσσων hieroglṓssōn	ἱερογλώσσων hieroglṓssōn
Dative	ἱερογλώσσῳ hieroglṓssōi	ἱερογλώσσῳ hieroglṓssōi	ἱερογλώσσοιν hieroglṓssoin	ἱερογλώσσοιν hieroglṓssoin	ἱερογλώσσοις hieroglṓssois	ἱερογλώσσοις hieroglṓssois
Accusative	ἱερόγλωσσον hieróglōsson	ἱερόγλωσσον hieróglōsson	ἱερογλώσσω hieroglṓssō	ἱερογλώσσω hieroglṓssō	ἱερογλώσσους hieroglṓssous	ἱερόγλωσσᾰ hieróglōssă
Vocative	ἱερόγλωσσε hieróglōsse	ἱερόγλωσσον hieróglōsson	ἱερογλώσσω hieroglṓssō	ἱερογλώσσω hieroglṓssō	ἱερόγλωσσοι hieróglōssoi	ἱερόγλωσσᾰ hieróglōssă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἱερογλώσσως hieroglṓssōs		ἱερογλωσσότερος hieroglōssóteros		ἱερογλωσσότᾰτος hieroglōssótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading