ἱμάσσω

Ancient Greek

Etymology

From ἱμάς (himás, “thong, whip, scourge”) +‎ -σσω (-ssō).

Pronunciation

 

Verb

ἱμᾰ́σσω • (himắssō)

  1. to flog horses
  2. to smite, strike

Conjugation

   Present: ἱμᾰ́σσω, ἱμᾰ́σσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἱμᾰ́σσω ἱμᾰ́σσεις ἱμᾰ́σσει ἱμᾰ́σσετον ἱμᾰ́σσετον ἱμᾰ́σσομεν ἱμᾰ́σσετε ἱμᾰ́σσουσῐ(ν)
subjunctive ἱμᾰ́σσω ἱμᾰ́σσῃς ἱμᾰ́σσῃ ἱμᾰ́σσητον ἱμᾰ́σσητον ἱμᾰ́σσωμεν ἱμᾰ́σσητε ἱμᾰ́σσωσῐ(ν)
optative ἱμᾰ́σσοιμῐ ἱμᾰ́σσοις ἱμᾰ́σσοι ἱμᾰ́σσοιτον ἱμᾰσσοίτην ἱμᾰ́σσοιμεν ἱμᾰ́σσοιτε ἱμᾰ́σσοιεν
imperative   ἵμᾰσσε ἱμᾰσσέτω ἱμᾰ́σσετον ἱμᾰσσέτων   ἱμᾰ́σσετε ἱμᾰσσόντων
middle/
passive 		indicative ἱμᾰ́σσομαι ἱμᾰ́σσῃ / ἱμᾰ́σσει ἱμᾰ́σσεται ἱμᾰ́σσεσθον ἱμᾰ́σσεσθον ἱμᾰσσόμεθᾰ ἱμᾰ́σσεσθε ἱμᾰ́σσονται
subjunctive ἱμᾰ́σσωμαι ἱμᾰ́σσῃ ἱμᾰ́σσηται ἱμᾰ́σσησθον ἱμᾰ́σσησθον ἱμᾰσσώμεθᾰ ἱμᾰ́σσησθε ἱμᾰ́σσωνται
optative ἱμᾰσσοίμην ἱμᾰ́σσοιο ἱμᾰ́σσοιτο ἱμᾰ́σσοισθον ἱμᾰσσοίσθην ἱμᾰσσοίμεθᾰ ἱμᾰ́σσοισθε ἱμᾰ́σσοιντο
imperative   ἱμᾰ́σσου ἱμᾰσσέσθω ἱμᾰ́σσεσθον ἱμᾰσσέσθων   ἱμᾰ́σσεσθε ἱμᾰσσέσθων
active middle/passive
infinitive ἱμᾰ́σσειν ἱμᾰ́σσεσθαι
participle m ἱμᾰ́σσων ἱμᾰσσόμενος
f ἱμᾰ́σσουσᾰ ἱμᾰσσομένη
n ἱμᾰ́σσον ἱμᾰσσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἱμᾰ́σω, ἱμᾰ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἱμᾰ́σω ἱμᾰ́σεις ἱμᾰ́σει ἱμᾰ́σετον ἱμᾰ́σετον ἱμᾰ́σομεν ἱμᾰ́σετε ἱμᾰ́σουσῐ(ν)
optative ἱμᾰ́σοιμῐ ἱμᾰ́σοις ἱμᾰ́σοι ἱμᾰ́σοιτον ἱμᾰσοίτην ἱμᾰ́σοιμεν ἱμᾰ́σοιτε ἱμᾰ́σοιεν
middle indicative ἱμᾰ́σομαι ἱμᾰ́σῃ / ἱμᾰ́σει ἱμᾰ́σεται ἱμᾰ́σεσθον ἱμᾰ́σεσθον ἱμᾰσόμεθᾰ ἱμᾰ́σεσθε ἱμᾰ́σονται
optative ἱμᾰσοίμην ἱμᾰ́σοιο ἱμᾰ́σοιτο ἱμᾰ́σοισθον ἱμᾰσοίσθην ἱμᾰσοίμεθᾰ ἱμᾰ́σοισθε ἱμᾰ́σοιντο
active middle
infinitive ἱμᾰ́σειν ἱμᾰ́σεσθαι
participle m ἱμᾰ́σων ἱμᾰσόμενος
f ἱμᾰ́σουσᾰ ἱμᾰσομένη
n ἱμᾰ́σον ἱμᾰσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἵμᾰσᾰ, ἱμᾰσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἵμᾰσᾰ ἵμᾰσᾰς ἵμᾰσε(ν) ἱμᾰ́σᾰτον ἱμᾰσᾰ́την ἱμᾰ́σᾰμεν ἱμᾰ́σᾰτε ἵμᾰσᾰν
subjunctive ἱμᾰ́σω ἱμᾰ́σῃς ἱμᾰ́σῃ ἱμᾰ́σητον ἱμᾰ́σητον ἱμᾰ́σωμεν ἱμᾰ́σητε ἱμᾰ́σωσῐ(ν)
optative ἱμᾰ́σαιμῐ ἱμᾰ́σειᾰς / ἱμᾰ́σαις ἱμᾰ́σειε(ν) / ἱμᾰ́σαι ἱμᾰ́σαιτον ἱμᾰσαίτην ἱμᾰ́σαιμεν ἱμᾰ́σαιτε ἱμᾰ́σειᾰν / ἱμᾰ́σαιεν
imperative   ἵμᾰσον ἱμᾰσᾰ́τω ἱμᾰ́σᾰτον ἱμᾰσᾰ́των   ἱμᾰ́σᾰτε ἱμᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἱμᾰσᾰ́μην ἱμᾰ́σω ἱμᾰ́σᾰτο ἱμᾰ́σᾰσθον ἱμᾰσᾰ́σθην ἱμᾰσᾰ́μεθᾰ ἱμᾰ́σᾰσθε ἱμᾰ́σᾰντο
subjunctive ἱμᾰ́σωμαι ἱμᾰ́σῃ ἱμᾰ́σηται ἱμᾰ́σησθον ἱμᾰ́σησθον ἱμᾰσώμεθᾰ ἱμᾰ́σησθε ἱμᾰ́σωνται
optative ἱμᾰσαίμην ἱμᾰ́σαιο ἱμᾰ́σαιτο ἱμᾰ́σαισθον ἱμᾰσαίσθην ἱμᾰσαίμεθᾰ ἱμᾰ́σαισθε ἱμᾰ́σαιντο
imperative   ἵμᾰσαι ἱμᾰσᾰ́σθω ἱμᾰ́σᾰσθον ἱμᾰσᾰ́σθων   ἱμᾰ́σᾰσθε ἱμᾰσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἱμᾰ́σαι ἱμᾰ́σᾰσθαι
participle m ἱμᾰ́σᾱς ἱμᾰσᾰ́μενος
f ἱμᾰ́σᾱσᾰ ἱμᾰσᾰμένη
n ἱμᾰ́σᾰν ἱμᾰσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.