ἱστάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /his.tá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)isˈta.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /isˈta.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /isˈta.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /isˈta.me.nos/

Participle

ἱστάμενος • (histámenos) m (feminine ἱσταμένη, neuter ἱστάμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ἵστημι (hístēmi)

Declension

First and second declension of ἱστάμενος; ἱσταμένη; ἱστάμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἱστάμενος histámenos	ἱσταμένη histaménē	ἱστάμενον histámenon	ἱσταμένω histaménō	ἱσταμένᾱ histaménā	ἱσταμένω histaménō	ἱστάμενοι histámenoi	ἱστάμεναι histámenai	ἱστάμενᾰ histámenă
Genitive	ἱσταμένου histaménou	ἱσταμένης histaménēs	ἱσταμένου histaménou	ἱσταμένοιν histaménoin	ἱσταμέναιν histaménain	ἱσταμένοιν histaménoin	ἱσταμένων histaménōn	ἱσταμένων histaménōn	ἱσταμένων histaménōn
Dative	ἱσταμένῳ histaménōi	ἱσταμένῃ histaménēi	ἱσταμένῳ histaménōi	ἱσταμένοιν histaménoin	ἱσταμέναιν histaménain	ἱσταμένοιν histaménoin	ἱσταμένοις histaménois	ἱσταμέναις histaménais	ἱσταμένοις histaménois
Accusative	ἱστάμενον histámenon	ἱσταμένην histaménēn	ἱστάμενον histámenon	ἱσταμένω histaménō	ἱσταμένᾱ histaménā	ἱσταμένω histaménō	ἱσταμένους histaménous	ἱσταμένᾱς histaménās	ἱστάμενᾰ histámenă
Vocative	ἱστάμενε histámene	ἱσταμένη histaménē	ἱστάμενον histámenon	ἱσταμένω histaménō	ἱσταμένᾱ histaménā	ἱσταμένω histaménō	ἱστάμενοι histámenoi	ἱστάμεναι histámenai	ἱστάμενᾰ histámenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἱσταμένως histaménōs			ἱσταμενώτερος histamenṓteros			ἱσταμενώτᾰτος histamenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.