ἱστοκεραία
Ancient Greek
Etymology
From ἱστός (histós, “mast”) + κεραία (keraía, “projecting beam”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /his.to.ke.rǎi̯.aː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /(h)is.to.keˈrɛ.a/
- (4th CE Koine) IPA(key): /is.to.ceˈrɛ.a/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /is.to.ceˈre.a/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /is.to.ceˈre.a/
Noun
ἱστοκεραίᾱ • (histokeraíā) f (genitive ἱστοκεραίᾱς); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἱστοκεραίᾱ hē histokeraíā |
τὼ ἱστοκεραίᾱ tṑ histokeraíā |
αἱ ἱστοκεραῖαι hai histokeraîai | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἱστοκεραίᾱς tês histokeraíās |
τοῖν ἱστοκεραίαιν toîn histokeraíain |
τῶν ἱστοκεραιῶν tôn histokeraiôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἱστοκεραίᾳ tēî histokeraíāi |
τοῖν ἱστοκεραίαιν toîn histokeraíain |
ταῖς ἱστοκεραίαις taîs histokeraíais | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἱστοκεραίᾱν tḕn histokeraíān |
τὼ ἱστοκεραίᾱ tṑ histokeraíā |
τᾱ̀ς ἱστοκεραίᾱς tā̀s histokeraíās | ||||||||||
| Vocative | ἱστοκεραίᾱ histokeraíā |
ἱστοκεραίᾱ histokeraíā |
ἱστοκεραῖαι histokeraîai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- “ἱστοκεραία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἱστοκεραία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette