ὀλιγαρχέω

Ancient Greek

Etymology

Derived from ὀλιγάρχης (oligárkhēs, “oligarch”) +‎ -έω (-éō, verb-forming suffix).

Pronunciation

 

Verb

ὀλιγαρχέω • (oligarkhéō)

  1. to be part of an oligarchy

Inflection

   Present: ὀλιγαρχέω, ὀλιγαρχέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀλιγαρχέω ὀλιγαρχέεις ὀλιγαρχέει ὀλιγαρχέετον ὀλιγαρχέετον ὀλιγαρχέομεν ὀλιγαρχέετε ὀλιγαρχέουσῐ(ν)
subjunctive ὀλιγαρχέω ὀλιγαρχέῃς ὀλιγαρχέῃ ὀλιγαρχέητον ὀλιγαρχέητον ὀλιγαρχέωμεν ὀλιγαρχέητε ὀλιγαρχέωσῐ(ν)
optative ὀλιγαρχέοιμῐ ὀλιγαρχέοις ὀλιγαρχέοι ὀλιγαρχέοιτον ὀλιγαρχεοίτην ὀλιγαρχέοιμεν ὀλιγαρχέοιτε ὀλιγαρχέοιεν
imperative   ὀλιγάρχεε ὀλιγαρχεέτω ὀλιγαρχέετον ὀλιγαρχεέτων   ὀλιγαρχέετε ὀλιγαρχεόντων
middle/
passive 		indicative ὀλιγαρχέομαι ὀλιγαρχέῃ / ὀλιγαρχέει ὀλιγαρχέεται ὀλιγαρχέεσθον ὀλιγαρχέεσθον ὀλιγαρχεόμεθᾰ ὀλιγαρχέεσθε ὀλιγαρχέονται
subjunctive ὀλιγαρχέωμαι ὀλιγαρχέῃ ὀλιγαρχέηται ὀλιγαρχέησθον ὀλιγαρχέησθον ὀλιγαρχεώμεθᾰ ὀλιγαρχέησθε ὀλιγαρχέωνται
optative ὀλιγαρχεοίμην ὀλιγαρχέοιο ὀλιγαρχέοιτο ὀλιγαρχέοισθον ὀλιγαρχεοίσθην ὀλιγαρχεοίμεθᾰ ὀλιγαρχέοισθε ὀλιγαρχέοιντο
imperative   ὀλιγαρχέου ὀλιγαρχεέσθω ὀλιγαρχέεσθον ὀλιγαρχεέσθων   ὀλιγαρχέεσθε ὀλιγαρχεέσθων
active middle/passive
infinitive ὀλιγαρχέειν ὀλιγαρχέεσθαι
participle m ὀλιγαρχέων ὀλιγαρχεόμενος
f ὀλιγαρχέουσᾰ ὀλιγαρχεομένη
n ὀλιγαρχέον ὀλιγαρχεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ὀλιγαρχῶ, ὀλιγαρχοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀλιγαρχῶ ὀλιγαρχεῖς ὀλιγαρχεῖ ὀλιγαρχεῖτον ὀλιγαρχεῖτον ὀλιγαρχοῦμεν ὀλιγαρχεῖτε ὀλιγαρχοῦσῐ(ν)
subjunctive ὀλιγαρχῶ ὀλιγαρχῇς ὀλιγαρχῇ ὀλιγαρχῆτον ὀλιγαρχῆτον ὀλιγαρχῶμεν ὀλιγαρχῆτε ὀλιγαρχῶσῐ(ν)
optative ὀλιγαρχοίην / ὀλιγαρχοῖμῐ ὀλιγαρχοίης / ὀλιγαρχοῖς ὀλιγαρχοίη / ὀλιγαρχοῖ ὀλιγαρχοῖτον / ὀλιγαρχοίητον ὀλιγαρχοίτην / ὀλιγαρχοιήτην ὀλιγαρχοῖμεν / ὀλιγαρχοίημεν ὀλιγαρχοῖτε / ὀλιγαρχοίητε ὀλιγαρχοῖεν / ὀλιγαρχοίησᾰν
imperative   ὀλιγάρχει ὀλιγαρχείτω ὀλιγαρχεῖτον ὀλιγαρχείτων   ὀλιγαρχεῖτε ὀλιγαρχούντων
middle/
passive 		indicative ὀλιγαρχοῦμαι ὀλιγαρχεῖ,
ὀλιγαρχῇ 		ὀλιγαρχεῖται ὀλιγαρχεῖσθον ὀλιγαρχεῖσθον ὀλιγαρχούμεθᾰ ὀλιγαρχεῖσθε ὀλιγαρχοῦνται
subjunctive ὀλιγαρχῶμαι ὀλιγαρχῇ ὀλιγαρχῆται ὀλιγαρχῆσθον ὀλιγαρχῆσθον ὀλιγαρχώμεθᾰ ὀλιγαρχῆσθε ὀλιγαρχῶνται
optative ὀλιγαρχοίμην ὀλιγαρχοῖο ὀλιγαρχοῖτο ὀλιγαρχοῖσθον ὀλιγαρχοίσθην ὀλιγαρχοίμεθᾰ ὀλιγαρχοῖσθε ὀλιγαρχοῖντο
imperative   ὀλιγαρχοῦ ὀλιγαρχείσθω ὀλιγαρχεῖσθον ὀλιγαρχείσθων   ὀλιγαρχεῖσθε ὀλιγαρχείσθων
active middle/passive
infinitive ὀλιγαρχεῖν ὀλιγαρχεῖσθαι
participle m ὀλιγαρχῶν ὀλιγαρχούμενος
f ὀλιγαρχοῦσᾰ ὀλιγαρχουμένη
n ὀλιγαρχοῦν ὀλιγαρχούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὀλιγάρχεον, ὀλιγαρχεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀλιγάρχεον ὀλιγάρχεες ὀλιγάρχεε(ν) ὀλιγαρχέετον ὀλιγαρχεέτην ὀλιγαρχέομεν ὀλιγαρχέετε ὀλιγάρχεον
middle/
passive 		indicative ὀλιγαρχεόμην ὀλιγαρχέου ὀλιγαρχέετο ὀλιγαρχέεσθον ὀλιγαρχεέσθην ὀλιγαρχεόμεθᾰ ὀλιγαρχέεσθε ὀλιγαρχέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὀλιγάρχουν, ὀλιγαρχούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀλιγάρχουν ὀλιγάρχεις ὀλιγάρχει ὀλιγαρχεῖτον ὀλιγαρχείτην ὀλιγαρχοῦμεν ὀλιγαρχεῖτε ὀλιγάρχουν
middle/
passive 		indicative ὀλιγαρχούμην ὀλιγαρχοῦ ὀλιγαρχεῖτο ὀλιγαρχεῖσθον ὀλιγαρχείσθην ὀλιγαρχούμεθᾰ ὀλιγαρχεῖσθε ὀλιγαρχοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὀλιγαρχήσω, ὀλιγαρχήσομαι, ὀλιγαρχηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀλιγαρχήσω ὀλιγαρχήσεις ὀλιγαρχήσει ὀλιγαρχήσετον ὀλιγαρχήσετον ὀλιγαρχήσομεν ὀλιγαρχήσετε ὀλιγαρχήσουσῐ(ν)
optative ὀλιγαρχήσοιμῐ ὀλιγαρχήσοις ὀλιγαρχήσοι ὀλιγαρχήσοιτον ὀλιγαρχησοίτην ὀλιγαρχήσοιμεν ὀλιγαρχήσοιτε ὀλιγαρχήσοιεν
middle indicative ὀλιγαρχήσομαι ὀλιγαρχήσῃ / ὀλιγαρχήσει ὀλιγαρχήσεται ὀλιγαρχήσεσθον ὀλιγαρχήσεσθον ὀλιγαρχησόμεθᾰ ὀλιγαρχήσεσθε ὀλιγαρχήσονται
optative ὀλιγαρχησοίμην ὀλιγαρχήσοιο ὀλιγαρχήσοιτο ὀλιγαρχήσοισθον ὀλιγαρχησοίσθην ὀλιγαρχησοίμεθᾰ ὀλιγαρχήσοισθε ὀλιγαρχήσοιντο
passive indicative ὀλιγαρχηθήσομαι ὀλιγαρχηθήσῃ ὀλιγαρχηθήσεται ὀλιγαρχηθήσεσθον ὀλιγαρχηθήσεσθον ὀλιγαρχηθησόμεθᾰ ὀλιγαρχηθήσεσθε ὀλιγαρχηθήσονται
optative ὀλιγαρχηθησοίμην ὀλιγαρχηθήσοιο ὀλιγαρχηθήσοιτο ὀλιγαρχηθήσοισθον ὀλιγαρχηθησοίσθην ὀλιγαρχηθησοίμεθᾰ ὀλιγαρχηθήσοισθε ὀλιγαρχηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ὀλιγαρχήσειν ὀλιγαρχήσεσθαι ὀλιγαρχηθήσεσθαι
participle m ὀλιγαρχήσων ὀλιγαρχησόμενος ὀλιγαρχηθησόμενος
f ὀλιγαρχήσουσᾰ ὀλιγαρχησομένη ὀλιγαρχηθησομένη
n ὀλιγαρχῆσον ὀλιγαρχησόμενον ὀλιγαρχηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὀλιγάρχησᾰ, ὀλιγαρχησᾰ́μην, ὀλιγαρχήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀλιγάρχησᾰ ὀλιγάρχησᾰς ὀλιγάρχησε(ν) ὀλιγαρχήσᾰτον ὀλιγαρχησᾰ́την ὀλιγαρχήσᾰμεν ὀλιγαρχήσᾰτε ὀλιγάρχησᾰν
subjunctive ὀλιγαρχήσω ὀλιγαρχήσῃς ὀλιγαρχήσῃ ὀλιγαρχήσητον ὀλιγαρχήσητον ὀλιγαρχήσωμεν ὀλιγαρχήσητε ὀλιγαρχήσωσῐ(ν)
optative ὀλιγαρχήσαιμῐ ὀλιγαρχήσειᾰς / ὀλιγαρχήσαις ὀλιγαρχήσειε(ν) / ὀλιγαρχήσαι ὀλιγαρχήσαιτον ὀλιγαρχησαίτην ὀλιγαρχήσαιμεν ὀλιγαρχήσαιτε ὀλιγαρχήσειᾰν / ὀλιγαρχήσαιεν
imperative   ὀλιγάρχησον ὀλιγαρχησᾰ́τω ὀλιγαρχήσᾰτον ὀλιγαρχησᾰ́των   ὀλιγαρχήσᾰτε ὀλιγαρχησᾰ́ντων
middle indicative ὀλιγαρχησᾰ́μην ὀλιγαρχήσω ὀλιγαρχήσᾰτο ὀλιγαρχήσᾰσθον ὀλιγαρχησᾰ́σθην ὀλιγαρχησᾰ́μεθᾰ ὀλιγαρχήσᾰσθε ὀλιγαρχήσᾰντο
subjunctive ὀλιγαρχήσωμαι ὀλιγαρχήσῃ ὀλιγαρχήσηται ὀλιγαρχήσησθον ὀλιγαρχήσησθον ὀλιγαρχησώμεθᾰ ὀλιγαρχήσησθε ὀλιγαρχήσωνται
optative ὀλιγαρχησαίμην ὀλιγαρχήσαιο ὀλιγαρχήσαιτο ὀλιγαρχήσαισθον ὀλιγαρχησαίσθην ὀλιγαρχησαίμεθᾰ ὀλιγαρχήσαισθε ὀλιγαρχήσαιντο
imperative   ὀλιγάρχησαι ὀλιγαρχησᾰ́σθω ὀλιγαρχήσᾰσθον ὀλιγαρχησᾰ́σθων   ὀλιγαρχήσᾰσθε ὀλιγαρχησᾰ́σθων
passive indicative ὀλιγαρχήθην ὀλιγαρχήθης ὀλιγαρχήθη ὀλιγαρχήθητον ὀλιγαρχηθήτην ὀλιγαρχήθημεν ὀλιγαρχήθητε ὀλιγαρχήθησᾰν
subjunctive ὀλιγαρχηθῶ ὀλιγαρχηθῇς ὀλιγαρχηθῇ ὀλιγαρχηθῆτον ὀλιγαρχηθῆτον ὀλιγαρχηθῶμεν ὀλιγαρχηθῆτε ὀλιγαρχηθῶσῐ(ν)
optative ὀλιγαρχηθείην ὀλιγαρχηθείης ὀλιγαρχηθείη ὀλιγαρχηθεῖτον / ὀλιγαρχηθείητον ὀλιγαρχηθείτην / ὀλιγαρχηθειήτην ὀλιγαρχηθεῖμεν / ὀλιγαρχηθείημεν ὀλιγαρχηθεῖτε / ὀλιγαρχηθείητε ὀλιγαρχηθεῖεν / ὀλιγαρχηθείησᾰν
imperative   ὀλιγαρχήθητῐ ὀλιγαρχηθήτω ὀλιγαρχήθητον ὀλιγαρχηθήτων   ὀλιγαρχήθητε ὀλιγαρχηθέντων
active middle passive
infinitive ὀλιγαρχῆσαι ὀλιγαρχήσᾰσθαι ὀλιγαρχηθῆναι
participle m ὀλιγαρχήσᾱς ὀλιγαρχησᾰ́μενος ὀλιγαρχηθείς
f ὀλιγαρχήσᾱσᾰ ὀλιγαρχησᾰμένη ὀλιγαρχηθεῖσᾰ
n ὀλιγαρχῆσᾰν ὀλιγαρχησᾰ́μενον ὀλιγαρχηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὀλιγάρχηκᾰ, ὀλιγάρχημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀλιγάρχηκᾰ ὀλιγάρχηκᾰς ὀλιγάρχηκε(ν) ὀλιγαρχήκᾰτον ὀλιγαρχήκᾰτον ὀλιγαρχήκᾰμεν ὀλιγαρχήκᾰτε ὀλιγαρχήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὀλιγαρχήκω ὀλιγαρχήκῃς ὀλιγαρχήκῃ ὀλιγαρχήκητον ὀλιγαρχήκητον ὀλιγαρχήκωμεν ὀλιγαρχήκητε ὀλιγαρχήκωσῐ(ν)
optative ὀλιγαρχήκοιμῐ / ὀλιγαρχηκοίην ὀλιγαρχήκοις / ὀλιγαρχηκοίης ὀλιγαρχήκοι / ὀλιγαρχηκοίη ὀλιγαρχήκοιτον ὀλιγαρχηκοίτην ὀλιγαρχήκοιμεν ὀλιγαρχήκοιτε ὀλιγαρχήκοιεν
imperative   ὀλιγάρχηκε ὀλιγαρχηκέτω ὀλιγαρχήκετον ὀλιγαρχηκέτων   ὀλιγαρχήκετε ὀλιγαρχηκόντων
middle/
passive 		indicative ὀλιγάρχημαι ὀλιγάρχησαι ὀλιγάρχηται ὀλιγάρχησθον ὀλιγάρχησθον ὀλιγαρχήμεθᾰ ὀλιγάρχησθε ὀλιγάρχηνται
subjunctive ὀλιγαρχημένος ὦ ὀλιγαρχημένος ᾖς ὀλιγαρχημένος ᾖ ὀλιγαρχημένω ἦτον ὀλιγαρχημένω ἦτον ὀλιγαρχημένοι ὦμεν ὀλιγαρχημένοι ἦτε ὀλιγαρχημένοι ὦσῐ(ν)
optative ὀλιγαρχημένος εἴην ὀλιγαρχημένος εἴης ὀλιγαρχημένος εἴη ὀλιγαρχημένω εἴητον / εἶτον ὀλιγαρχημένω εἰήτην / εἴτην ὀλιγαρχημένοι εἴημεν / εἶμεν ὀλιγαρχημένοι εἴητε / εἶτε ὀλιγαρχημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ὀλιγάρχησο ὀλιγαρχήσθω ὀλιγάρχησθον ὀλιγαρχήσθων   ὀλιγάρχησθε ὀλιγαρχήσθων
active middle/passive
infinitive ὀλιγαρχηκέναι ὀλιγαρχῆσθαι
participle m ὀλιγαρχηκώς ὀλιγαρχημένος
f ὀλιγαρχηκυῖᾰ ὀλιγαρχημένη
n ὀλιγαρχηκός ὀλιγαρχημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὀλιγαρχήκειν / ὀλιγαρχήκη, ὀλιγαρχήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀλιγαρχήκειν / ὀλιγαρχήκη ὀλιγαρχήκεις / ὀλιγαρχήκης ὀλιγαρχήκει(ν) ὀλιγαρχήκετον ὀλιγαρχηκέτην ὀλιγαρχήκεμεν ὀλιγαρχήκετε ὀλιγαρχήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὀλιγαρχήμην ὀλιγάρχησο ὀλιγάρχητο ὀλιγάρχησθον ὀλιγαρχήσθην ὀλιγαρχήμεθᾰ ὀλιγάρχησθε ὀλιγάρχηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.