ὀνόχειλος

Ancient Greek

Alternative forms

  • ὀνοχειλές (onokheilés)

Etymology

From ὄνος (ónos, “donkey”) +‎ χεῖλος (kheîlos, “lip”).

Pronunciation

 

Noun

ὀνόχειλος • (onókheilos) f (genitive ὀνοχείλου); second declension

  1. Cretan bugloss (Echium parviflorum)

Inflection

Second declension of ἡ ὀνόχειλος; τῆς ὀνοχείλου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ ὀνόχειλος
hē onókheilos 		τὼ ὀνοχείλω
tṑ onokheílō 		αἱ ὀνόχειλοι
hai onókheiloi
Genitive τῆς ὀνοχείλου
tês onokheílou 		τοῖν ὀνοχείλοιν
toîn onokheíloin 		τῶν ὀνοχείλων
tôn onokheílōn
Dative τῇ ὀνοχείλῳ
tēî onokheílōi 		τοῖν ὀνοχείλοιν
toîn onokheíloin 		ταῖς ὀνοχείλοις
taîs onokheílois
Accusative τὴν ὀνόχειλον
tḕn onókheilon 		τὼ ὀνοχείλω
tṑ onokheílō 		τᾱ̀ς ὀνοχείλους
tā̀s onokheílous
Vocative ὀνόχειλε
onókheile 		ὀνοχείλω
onokheílō 		ὀνόχειλοι
onókheiloi
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.