ὀπισθοφόρος

Ancient Greek

Etymology

From ὄπῐσθεν (ópĭsthen, “behind, at the back”) +‎ -φόρος (-phóros).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.pis.tʰo.pʰó.ros/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.pis.tʰoˈpʰo.ros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /o.pis.θoˈɸo.ros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.pis.θoˈfo.ros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.pis.θoˈfo.ros/

Adjective

ὀπῐσθοφόρος • (opĭsthophóros) m or f (neuter ὀπῐσθοφόρον); second declension

in a backward direction

Declension

Second declension of ὀπῐσθοφόρος; ὀπῐσθοφόρον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ὀπῐσθοφόρος opĭsthophóros	ὀπῐσθοφόρον opĭsthophóron	ὀπῐσθοφόρω opĭsthophórō	ὀπῐσθοφόρω opĭsthophórō	ὀπῐσθοφόροι opĭsthophóroi	ὀπῐσθοφόρᾰ opĭsthophóră
Genitive	ὀπῐσθοφόρου opĭsthophórou	ὀπῐσθοφόρου opĭsthophórou	ὀπῐσθοφόροιν opĭsthophóroin	ὀπῐσθοφόροιν opĭsthophóroin	ὀπῐσθοφόρων opĭsthophórōn	ὀπῐσθοφόρων opĭsthophórōn
Dative	ὀπῐσθοφόρῳ opĭsthophórōi	ὀπῐσθοφόρῳ opĭsthophórōi	ὀπῐσθοφόροιν opĭsthophóroin	ὀπῐσθοφόροιν opĭsthophóroin	ὀπῐσθοφόροις opĭsthophórois	ὀπῐσθοφόροις opĭsthophórois
Accusative	ὀπῐσθοφόρον opĭsthophóron	ὀπῐσθοφόρον opĭsthophóron	ὀπῐσθοφόρω opĭsthophórō	ὀπῐσθοφόρω opĭsthophórō	ὀπῐσθοφόρους opĭsthophórous	ὀπῐσθοφόρᾰ opĭsthophóră
Vocative	ὀπῐσθοφόρε opĭsthophóre	ὀπῐσθοφόρον opĭsthophóron	ὀπῐσθοφόρω opĭsthophórō	ὀπῐσθοφόρω opĭsthophórō	ὀπῐσθοφόροι opĭsthophóroi	ὀπῐσθοφόρᾰ opĭsthophóră
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ὀπῐσθοφόρως opĭsthophórōs		ὀπῐσθοφορώτερος opĭsthophorṓteros		ὀπῐσθοφορώτᾰτος opĭsthophorṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading