ὀρέων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.ré.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈre.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈre.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈre.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈre.on/

Noun

ὀρέων • (oréōn)

genitive plural of ὄρος (óros)

Participle

ὀρέων • (oréōn) m (feminine ὀρέουσᾰ, neuter ὀρέον); first/third declension

future active participle of ὄρνῡμι (órnūmi)

Declension

First and third declension of ὀρέων; ὀρέουσᾰ; ὀρέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀρέων oréōn	ὀρέουσᾰ oréousă	ὀρέον oréon	ὀρέοντε oréonte	ὀρεούσᾱ oreoúsā	ὀρέοντε oréonte	ὀρέοντες oréontes	ὀρέουσαι oréousai	ὀρέοντᾰ oréontă
Genitive	ὀρέοντος oréontos	ὀρεούσης oreoúsēs	ὀρέοντος oréontos	ὀρεόντοιν oreóntoin	ὀρεούσαιν oreoúsain	ὀρεόντοιν oreóntoin	ὀρεόντων oreóntōn	ὀρεουσῶν oreousôn	ὀρεόντων oreóntōn
Dative	ὀρέοντῐ oréontĭ	ὀρεούσῃ oreoúsēi	ὀρέοντῐ oréontĭ	ὀρεόντοιν oreóntoin	ὀρεούσαιν oreoúsain	ὀρεόντοιν oreóntoin	ὀρέουσῐ / ὀρέουσῐν oréousĭ(n)	ὀρεούσαις oreoúsais	ὀρέουσῐ / ὀρέουσῐν oréousĭ(n)
Accusative	ὀρέοντᾰ oréontă	ὀρέουσᾰν oréousăn	ὀρέον oréon	ὀρέοντε oréonte	ὀρεούσᾱ oreoúsā	ὀρέοντε oréonte	ὀρέοντᾰς oréontăs	ὀρεούσᾱς oreoúsās	ὀρέοντᾰ oréontă
Vocative	ὀρέων oréōn	ὀρέουσᾰ oréousă	ὀρέον oréon	ὀρέοντε oréonte	ὀρεούσᾱ oreoúsā	ὀρέοντε oréonte	ὀρέοντες oréontes	ὀρέουσαι oréousai	ὀρέοντᾰ oréontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀρεόντως oreóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.