ὀρειχάλκινος

Ancient Greek

Etymology

From ὀρείχαλκος (oreíkhalkos, “orichalcum”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.reː.kʰál.ki.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.riˈkʰal.ki.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /o.riˈxal.ci.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.riˈxal.ci.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.riˈxal.ci.nos/

Adjective

ὀρειχάλκῐνος • (oreikhálkĭnos) m (feminine ὀρειχᾰλκίνη, neuter ὀρειχάλκῐνον); first/second declension

made of orichalcum

Inflection

First and second declension of ὀρειχάλκῐνος; ὀρειχαλκῐ́νη; ὀρειχάλκῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀρειχάλκῐνος oreikhálkĭnos	ὀρειχαλκῐ́νη oreikhalkĭ́nē	ὀρειχάλκῐνον oreikhálkĭnon	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō	ὀρειχαλκῐ́νᾱ oreikhalkĭ́nā	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō	ὀρειχάλκῐνοι oreikhálkĭnoi	ὀρειχάλκῐναι oreikhálkĭnai	ὀρειχάλκῐνᾰ oreikhálkĭnă
Genitive	ὀρειχαλκῐ́νου oreikhalkĭ́nou	ὀρειχαλκῐ́νης oreikhalkĭ́nēs	ὀρειχαλκῐ́νου oreikhalkĭ́nou	ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkĭ́noin	ὀρειχαλκῐ́ναιν oreikhalkĭ́nain	ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkĭ́noin	ὀρειχαλκῐ́νων oreikhalkĭ́nōn	ὀρειχαλκῐ́νων oreikhalkĭ́nōn	ὀρειχαλκῐ́νων oreikhalkĭ́nōn
Dative	ὀρειχαλκῐ́νῳ oreikhalkĭ́nōi	ὀρειχαλκῐ́νῃ oreikhalkĭ́nēi	ὀρειχαλκῐ́νῳ oreikhalkĭ́nōi	ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkĭ́noin	ὀρειχαλκῐ́ναιν oreikhalkĭ́nain	ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkĭ́noin	ὀρειχαλκῐ́νοις oreikhalkĭ́nois	ὀρειχαλκῐ́ναις oreikhalkĭ́nais	ὀρειχαλκῐ́νοις oreikhalkĭ́nois
Accusative	ὀρειχάλκῐνον oreikhálkĭnon	ὀρειχαλκῐ́νην oreikhalkĭ́nēn	ὀρειχάλκῐνον oreikhálkĭnon	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō	ὀρειχαλκῐ́νᾱ oreikhalkĭ́nā	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō	ὀρειχαλκῐ́νους oreikhalkĭ́nous	ὀρειχαλκῐ́νᾱς oreikhalkĭ́nās	ὀρειχάλκῐνᾰ oreikhálkĭnă
Vocative	ὀρειχάλκῐνε oreikhálkĭne	ὀρειχαλκῐ́νη oreikhalkĭ́nē	ὀρειχάλκῐνον oreikhálkĭnon	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō	ὀρειχαλκῐ́νᾱ oreikhalkĭ́nā	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō	ὀρειχάλκῐνοι oreikhálkĭnoi	ὀρειχάλκῐναι oreikhálkĭnai	ὀρειχάλκῐνᾰ oreikhálkĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀρειχαλκῐ́νως oreikhalkĭ́nōs			ὀρειχαλκῐνώτερος oreikhalkĭnṓteros			ὀρειχαλκῐνώτᾰτος oreikhalkĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading