ὀρχέομαι

Ancient Greek

Etymology

Beekes suggests a derivation from Proto-Indo-European *h₁ergʰ- (“to mount”); this is clarified by Frisk as an iterative-intensive formation from ἔρχομαι (érkhomai, “to come, go”), for which see there for more. Watkins posits a connection with ὄρχις (órkhis, “testicle”), which appears semantically tenuous.^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /or.kʰé.o.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /orˈkʰe.o.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /orˈçe.o.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /orˈçe.o.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /orˈçe.o.me/

Verb

ὀρχέομαι • (orkhéomai)

to dance
- 408 BCE – 334 BCE, Antiphanes Comicus, Collected Works 113.1
- 250 CE – 350 CE, Athenaeus, Deipnosophistae 4.155b
- 250 CE – 350 CE, Athenaeus, Deipnosophistae 14.631d
- Euph. 87
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.66
- 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 4
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.594
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 8.371
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.465
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.3.10
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 8.4.12
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Symposium 7.5
to represent by dancing or pantomime
- 125 CE – 200 CE, Lucian, The Dance 80
(figuratively) to leap, bound
- 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 166
- 310 BCE – 240 BCE, Callimachus, Del. 139
(active voice) to cause to dance

Inflection

Present: ὀρχέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὀρχέομαι	ὀρχέῃ / ὀρχέει	ὀρχέεται	ὀρχέεσθον	ὀρχέεσθον	ὀρχεόμεθᾰ	ὀρχέεσθε	ὀρχέονται
	subjunctive	ὀρχέωμαι	ὀρχέῃ	ὀρχέηται	ὀρχέησθον	ὀρχέησθον	ὀρχεώμεθᾰ	ὀρχέησθε	ὀρχέωνται
	optative	ὀρχεοίμην	ὀρχέοιο	ὀρχέοιτο	ὀρχέοισθον	ὀρχεοίσθην	ὀρχεοίμεθᾰ	ὀρχέοισθε	ὀρχέοιντο
	imperative		ὀρχέου	ὀρχεέσθω	ὀρχέεσθον	ὀρχεέσθων		ὀρχέεσθε	ὀρχεέσθων
						middle/passive
infinitive						ὀρχέεσθαι
participle	m					ὀρχεόμενος
	f					ὀρχεομένη
	n					ὀρχεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὀρχοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὀρχοῦμαι	ὀρχεῖ, ὀρχῇ	ὀρχεῖται	ὀρχεῖσθον	ὀρχεῖσθον	ὀρχούμεθᾰ	ὀρχεῖσθε	ὀρχοῦνται
	subjunctive	ὀρχῶμαι	ὀρχῇ	ὀρχῆται	ὀρχῆσθον	ὀρχῆσθον	ὀρχώμεθᾰ	ὀρχῆσθε	ὀρχῶνται
	optative	ὀρχοίμην	ὀρχοῖο	ὀρχοῖτο	ὀρχοῖσθον	ὀρχοίσθην	ὀρχοίμεθᾰ	ὀρχοῖσθε	ὀρχοῖντο
	imperative		ὀρχοῦ	ὀρχείσθω	ὀρχεῖσθον	ὀρχείσθων		ὀρχεῖσθε	ὀρχείσθων
						middle/passive
infinitive						ὀρχεῖσθαι
participle	m					ὀρχούμενος
	f					ὀρχουμένη
	n					ὀρχούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὠρχεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὠρχεόμην	ὠρχέου	ὠρχέετο	ὠρχέεσθον	ὠρχεέσθην	ὠρχεόμεθᾰ	ὠρχέεσθε	ὠρχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὠρχούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὠρχούμην	ὠρχοῦ	ὠρχεῖτο	ὠρχεῖσθον	ὠρχείσθην	ὠρχούμεθᾰ	ὠρχεῖσθε	ὠρχοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀρχήσομαι, ὀρχηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὀρχήσομαι	ὀρχήσῃ / ὀρχήσει	ὀρχήσεται	ὀρχήσεσθον	ὀρχήσεσθον	ὀρχησόμεθᾰ	ὀρχήσεσθε	ὀρχήσονται
middle	optative	ὀρχησοίμην	ὀρχήσοιο	ὀρχήσοιτο	ὀρχήσοισθον	ὀρχησοίσθην	ὀρχησοίμεθᾰ	ὀρχήσοισθε	ὀρχήσοιντο
passive	indicative	ὀρχηθήσομαι	ὀρχηθήσῃ	ὀρχηθήσεται	ὀρχηθήσεσθον	ὀρχηθήσεσθον	ὀρχηθησόμεθᾰ	ὀρχηθήσεσθε	ὀρχηθήσονται
passive	optative	ὀρχηθησοίμην	ὀρχηθήσοιο	ὀρχηθήσοιτο	ὀρχηθήσοισθον	ὀρχηθησοίσθην	ὀρχηθησοίμεθᾰ	ὀρχηθήσοισθε	ὀρχηθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ὀρχήσεσθαι		ὀρχηθήσεσθαι
participle	m				ὀρχησόμενος		ὀρχηθησόμενος
	f				ὀρχησομένη		ὀρχηθησομένη
	n				ὀρχησόμενον		ὀρχηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὠρχησᾰ́μην, ὠρχήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὠρχησᾰ́μην	ὠρχήσω	ὠρχήσᾰτο	ὠρχήσᾰσθον	ὠρχησᾰ́σθην	ὠρχησᾰ́μεθᾰ	ὠρχήσᾰσθε	ὠρχήσᾰντο
	subjunctive	ὀρχήσωμαι	ὀρχήσῃ	ὀρχήσηται	ὀρχήσησθον	ὀρχήσησθον	ὀρχησώμεθᾰ	ὀρχήσησθε	ὀρχήσωνται
	optative	ὀρχησαίμην	ὀρχήσαιο	ὀρχήσαιτο	ὀρχήσαισθον	ὀρχησαίσθην	ὀρχησαίμεθᾰ	ὀρχήσαισθε	ὀρχήσαιντο
	imperative		ὄρχησαι	ὀρχησᾰ́σθω	ὀρχήσᾰσθον	ὀρχησᾰ́σθων		ὀρχήσᾰσθε	ὀρχησᾰ́σθων
passive	indicative	ὠρχήθην	ὠρχήθης	ὠρχήθη	ὠρχήθητον	ὠρχηθήτην	ὠρχήθημεν	ὠρχήθητε	ὠρχήθησᾰν
	subjunctive	ὀρχηθῶ	ὀρχηθῇς	ὀρχηθῇ	ὀρχηθῆτον	ὀρχηθῆτον	ὀρχηθῶμεν	ὀρχηθῆτε	ὀρχηθῶσῐ(ν)
	optative	ὀρχηθείην	ὀρχηθείης	ὀρχηθείη	ὀρχηθεῖτον / ὀρχηθείητον	ὀρχηθείτην / ὀρχηθειήτην	ὀρχηθεῖμεν / ὀρχηθείημεν	ὀρχηθεῖτε / ὀρχηθείητε	ὀρχηθεῖεν / ὀρχηθείησᾰν
	imperative		ὀρχήθητῐ	ὀρχηθήτω	ὀρχήθητον	ὀρχηθήτων		ὀρχήθητε	ὀρχηθέντων
					middle		passive
infinitive					ὀρχήσᾰσθαι		ὀρχηθῆναι
participle	m				ὀρχησᾰ́μενος		ὀρχηθείς
	f				ὀρχησᾰμένη		ὀρχηθεῖσᾰ
	n				ὀρχησᾰ́μενον		ὀρχηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὤρχημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὤρχημαι	ὤρχησαι	ὤρχηται	ὤρχησθον	ὤρχησθον	ὠρχήμεθᾰ	ὤρχησθε	ὤρχηνται
	subjunctive	ὠρχημένος ὦ	ὠρχημένος ᾖς	ὠρχημένος ᾖ	ὠρχημένω ἦτον	ὠρχημένω ἦτον	ὠρχημένοι ὦμεν	ὠρχημένοι ἦτε	ὠρχημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὠρχημένος εἴην	ὠρχημένος εἴης	ὠρχημένος εἴη	ὠρχημένω εἴητον / εἶτον	ὠρχημένω εἰήτην / εἴτην	ὠρχημένοι εἴημεν / εἶμεν	ὠρχημένοι εἴητε / εἶτε	ὠρχημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ὤρχησο	ὠρχήσθω	ὤρχησθον	ὠρχήσθων		ὤρχησθε	ὠρχήσθων
						middle/passive
infinitive						ὠρχῆσθαι
participle	m					ὠρχημένος
	f					ὠρχημένη
	n					ὠρχημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνορχέομαι (anorkhéomai)
ἀντορχέομαι (antorkhéomai)
ἀπορχέομαι (aporkhéomai)
δῐορχέομαι (dĭorkhéomai)
ἐξορχέομαι (exorkhéomai)
ἐπορχέομαι (eporkhéomai)
κᾰτορχέομαι (kătorkhéomai)
πᾰρορχέομαι (părorkhéomai)
περιορχέομαι (periorkhéomai)
προορχέομαι (proorkhéomai)
προσορχέομαι (prosorkhéomai)
σῠνορχέομαι (sŭnorkhéomai)
ὑπορχέομαι (huporkhéomai)

Related terms

ὀρχηθμός (orkhēthmós)
ὄρχημᾰ (órkhēmă)
ὄρχησῐς (órkhēsĭs)
ὀρχησμός (orkhēsmós)
ὀρχηστήρ (orkhēstḗr)
ὀρχηστής (orkhēstḗs)
ὀρχήστρᾱ (orkhḗstrā)
ὀρχηστύς (orkhēstús)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ὀρχέομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1115