ὀτρυνέων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.try.né.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.tryˈne.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /o.tryˈne.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.tryˈne.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.triˈne.on/

Participle

ὀτρῠνέων • (otrŭnéōn) m (feminine ὀτρῠνέουσᾰ, neuter ὀτρῠνέον); first/third declension

future active participle of ὀτρῡ́νω (otrū́nō)

Declension

First and third declension of ὀτρῠνέων; ὀτρῠνέουσᾰ; ὀτρῠνέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀτρῠνέων otrŭnéōn	ὀτρῠνέουσᾰ otrŭnéousă	ὀτρῠνέον otrŭnéon	ὀτρῠνέοντε otrŭnéonte	ὀτρῠνεούσᾱ otrŭneoúsā	ὀτρῠνέοντε otrŭnéonte	ὀτρῠνέοντες otrŭnéontes	ὀτρῠνέουσαι otrŭnéousai	ὀτρῠνέοντᾰ otrŭnéontă
Genitive	ὀτρῠνέοντος otrŭnéontos	ὀτρῠνεούσης otrŭneoúsēs	ὀτρῠνέοντος otrŭnéontos	ὀτρῠνεόντοιν otrŭneóntoin	ὀτρῠνεούσαιν otrŭneoúsain	ὀτρῠνεόντοιν otrŭneóntoin	ὀτρῠνεόντων otrŭneóntōn	ὀτρῠνεουσῶν otrŭneousôn	ὀτρῠνεόντων otrŭneóntōn
Dative	ὀτρῠνέοντῐ otrŭnéontĭ	ὀτρῠνεούσῃ otrŭneoúsēi	ὀτρῠνέοντῐ otrŭnéontĭ	ὀτρῠνεόντοιν otrŭneóntoin	ὀτρῠνεούσαιν otrŭneoúsain	ὀτρῠνεόντοιν otrŭneóntoin	ὀτρῠνέουσῐ / ὀτρῠνέουσῐν otrŭnéousĭ(n)	ὀτρῠνεούσαις otrŭneoúsais	ὀτρῠνέουσῐ / ὀτρῠνέουσῐν otrŭnéousĭ(n)
Accusative	ὀτρῠνέοντᾰ otrŭnéontă	ὀτρῠνέουσᾰν otrŭnéousăn	ὀτρῠνέον otrŭnéon	ὀτρῠνέοντε otrŭnéonte	ὀτρῠνεούσᾱ otrŭneoúsā	ὀτρῠνέοντε otrŭnéonte	ὀτρῠνέοντᾰς otrŭnéontăs	ὀτρῠνεούσᾱς otrŭneoúsās	ὀτρῠνέοντᾰ otrŭnéontă
Vocative	ὀτρῠνέων otrŭnéōn	ὀτρῠνέουσᾰ otrŭnéousă	ὀτρῠνέον otrŭnéon	ὀτρῠνέοντε otrŭnéonte	ὀτρῠνεούσᾱ otrŭneoúsā	ὀτρῠνέοντε otrŭnéonte	ὀτρῠνέοντες otrŭnéontes	ὀτρῠνέουσαι otrŭnéousai	ὀτρῠνέοντᾰ otrŭnéontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀτρῠνεόντως otrŭneóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.