ὀτρύνων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.try̌ː.nɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈtry.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈtry.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈtry.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈtri.non/

Participle

ὀτρῡ́νων • (otrū́nōn) m (feminine ὀτρῡ́νουσᾰ, neuter ὀτρῦνον); first/third declension

present participle of ὀτρῡ́νω (otrū́nō)

Declension

First and third declension of ὀτρῡ́νων; ὀτρῡ́νουσᾰ; ὀτρῦνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀτρῡ́νων otrū́nōn	ὀτρῡ́νουσᾰ otrū́nousă	ὀτρῦνον otrûnon	ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte	ὀτρῡνούσᾱ otrūnoúsā	ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte	ὀτρῡ́νοντες otrū́nontes	ὀτρῡ́νουσαι otrū́nousai	ὀτρῡ́νοντᾰ otrū́nontă
Genitive	ὀτρῡ́νοντος otrū́nontos	ὀτρῡνούσης otrūnoúsēs	ὀτρῡ́νοντος otrū́nontos	ὀτρῡνόντοιν otrūnóntoin	ὀτρῡνούσαιν otrūnoúsain	ὀτρῡνόντοιν otrūnóntoin	ὀτρῡνόντων otrūnóntōn	ὀτρῡνουσῶν otrūnousôn	ὀτρῡνόντων otrūnóntōn
Dative	ὀτρῡ́νοντῐ otrū́nontĭ	ὀτρῡνούσῃ otrūnoúsēi	ὀτρῡ́νοντῐ otrū́nontĭ	ὀτρῡνόντοιν otrūnóntoin	ὀτρῡνούσαιν otrūnoúsain	ὀτρῡνόντοιν otrūnóntoin	ὀτρῡ́νουσῐ / ὀτρῡ́νουσῐν otrū́nousĭ(n)	ὀτρῡνούσαις otrūnoúsais	ὀτρῡ́νουσῐ / ὀτρῡ́νουσῐν otrū́nousĭ(n)
Accusative	ὀτρῡ́νοντᾰ otrū́nontă	ὀτρῡ́νουσᾰν otrū́nousăn	ὀτρῦνον otrûnon	ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte	ὀτρῡνούσᾱ otrūnoúsā	ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte	ὀτρῡ́νοντᾰς otrū́nontăs	ὀτρῡνούσᾱς otrūnoúsās	ὀτρῡ́νοντᾰ otrū́nontă
Vocative	ὀτρῡ́νων otrū́nōn	ὀτρῡ́νουσᾰ otrū́nousă	ὀτρῦνον otrûnon	ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte	ὀτρῡνούσᾱ otrūnoúsā	ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte	ὀτρῡ́νοντες otrū́nontes	ὀτρῡ́νουσαι otrū́nousai	ὀτρῡ́νοντᾰ otrū́nontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀτρῡνόντως otrūnóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.