ὁπλίζω

Ancient Greek

Etymology

ὅπλον (hóplon, “tool, instrument”) +‎ -ίζω (-ízō, “verbal suffix”).[1]

Pronunciation

 

Verb

ὁπλίζω • (hoplízō)

  1. to arm (supply with armour or weapons)

Conjugation

   Present: ὁπλίζω, ὁπλίζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὁπλίζω ὁπλίζεις ὁπλίζει ὁπλίζετον ὁπλίζετον ὁπλίζομεν ὁπλίζετε ὁπλίζουσῐ(ν)
subjunctive ὁπλίζω ὁπλίζῃς ὁπλίζῃ ὁπλίζητον ὁπλίζητον ὁπλίζωμεν ὁπλίζητε ὁπλίζωσῐ(ν)
optative ὁπλίζοιμῐ ὁπλίζοις ὁπλίζοι ὁπλίζοιτον ὁπλιζοίτην ὁπλίζοιμεν ὁπλίζοιτε ὁπλίζοιεν
imperative   ὅπλιζε ὁπλιζέτω ὁπλίζετον ὁπλιζέτων   ὁπλίζετε ὁπλιζόντων
middle/
passive 		indicative ὁπλίζομαι ὁπλίζῃ / ὁπλίζει ὁπλίζεται ὁπλίζεσθον ὁπλίζεσθον ὁπλιζόμεθᾰ ὁπλίζεσθε ὁπλίζονται
subjunctive ὁπλίζωμαι ὁπλίζῃ ὁπλίζηται ὁπλίζησθον ὁπλίζησθον ὁπλιζώμεθᾰ ὁπλίζησθε ὁπλίζωνται
optative ὁπλιζοίμην ὁπλίζοιο ὁπλίζοιτο ὁπλίζοισθον ὁπλιζοίσθην ὁπλιζοίμεθᾰ ὁπλίζοισθε ὁπλίζοιντο
imperative   ὁπλίζου ὁπλιζέσθω ὁπλίζεσθον ὁπλιζέσθων   ὁπλίζεσθε ὁπλιζέσθων
active middle/passive
infinitive ὁπλίζειν ὁπλίζεσθαι
participle m ὁπλίζων ὁπλιζόμενος
f ὁπλίζουσᾰ ὁπλιζομένη
n ὁπλῖζον ὁπλιζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὥπλιζον, ὡπλιζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥπλιζον ὥπλιζες ὥπλιζε(ν) ὡπλίζετον ὡπλιζέτην ὡπλίζομεν ὡπλίζετε ὥπλιζον
middle/
passive 		indicative ὡπλιζόμην ὡπλίζου ὡπλίζετο ὡπλίζεσθον ὡπλιζέσθην ὡπλιζόμεθᾰ ὡπλίζεσθε ὡπλίζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὁπλίσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ὁπλίσομαι ὁπλίσῃ / ὁπλίσει ὁπλίσεται ὁπλίσεσθον ὁπλίσεσθον ὁπλισόμεθᾰ ὁπλίσεσθε ὁπλίσονται
optative ὁπλισοίμην ὁπλίσοιο ὁπλίσοιτο ὁπλίσοισθον ὁπλισοίσθην ὁπλισοίμεθᾰ ὁπλίσοισθε ὁπλίσοιντο
middle
infinitive ὁπλίσεσθαι
participle m ὁπλισόμενος
f ὁπλισομένη
n ὁπλισόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὁπλιέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ὁπλιέομαι ὁπλιέῃ / ὁπλιέει ὁπλιέεται ὁπλιέεσθον ὁπλιέεσθον ὁπλιεόμεθᾰ ὁπλιέεσθε ὁπλιέονται
optative ὁπλιεοίμην ὁπλιέοιο ὁπλιέοιτο ὁπλιέοισθον ὁπλιεοίσθην ὁπλιεοίμεθᾰ ὁπλιέοισθε ὁπλιέοιντο
middle
infinitive ὁπλιέεσθαι
participle m ὁπλιεόμενος
f ὁπλιεομένη
n ὁπλιεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὁπλιοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ὁπλιοῦμαι ὁπλιῇ ὁπλιεῖται ὁπλιεῖσθον ὁπλιεῖσθον ὁπλιούμεθᾰ ὁπλιεῖσθε ὁπλιοῦνται
optative ὁπλιοίμην ὁπλιοῖο ὁπλιοῖτο ὁπλιοῖσθον ὁπλιοίσθην ὁπλιοίμεθᾰ ὁπλιοῖσθε ὁπλιοῖντο
middle
infinitive ὁπλιεῖσθαι
participle m ὁπλιούμενος
f ὁπλιουμένη
n ὁπλιούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὥπλισᾰ, ὡπλισᾰ́μην, ὡπλίσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥπλισᾰ ὥπλισᾰς ὥπλισε(ν) ὡπλίσᾰτον ὡπλισᾰ́την ὡπλίσᾰμεν ὡπλίσᾰτε ὥπλισᾰν
subjunctive ὁπλίσω ὁπλίσῃς ὁπλίσῃ ὁπλίσητον ὁπλίσητον ὁπλίσωμεν ὁπλίσητε ὁπλίσωσῐ(ν)
optative ὁπλίσαιμῐ ὁπλίσειᾰς / ὁπλίσαις ὁπλίσειε(ν) / ὁπλίσαι ὁπλίσαιτον ὁπλισαίτην ὁπλίσαιμεν ὁπλίσαιτε ὁπλίσειᾰν / ὁπλίσαιεν
imperative   ὅπλισον ὁπλισᾰ́τω ὁπλίσᾰτον ὁπλισᾰ́των   ὁπλίσᾰτε ὁπλισᾰ́ντων
middle indicative ὡπλισᾰ́μην ὡπλίσω ὡπλίσᾰτο ὡπλίσᾰσθον ὡπλισᾰ́σθην ὡπλισᾰ́μεθᾰ ὡπλίσᾰσθε ὡπλίσᾰντο
subjunctive ὁπλίσωμαι ὁπλίσῃ ὁπλίσηται ὁπλίσησθον ὁπλίσησθον ὁπλισώμεθᾰ ὁπλίσησθε ὁπλίσωνται
optative ὁπλισαίμην ὁπλίσαιο ὁπλίσαιτο ὁπλίσαισθον ὁπλισαίσθην ὁπλισαίμεθᾰ ὁπλίσαισθε ὁπλίσαιντο
imperative   ὅπλισαι ὁπλισᾰ́σθω ὁπλίσᾰσθον ὁπλισᾰ́σθων   ὁπλίσᾰσθε ὁπλισᾰ́σθων
passive indicative ὡπλίσθην ὡπλίσθης ὡπλίσθη ὡπλίσθητον ὡπλισθήτην ὡπλίσθημεν ὡπλίσθητε ὡπλίσθησᾰν
subjunctive ὁπλισθῶ ὁπλισθῇς ὁπλισθῇ ὁπλισθῆτον ὁπλισθῆτον ὁπλισθῶμεν ὁπλισθῆτε ὁπλισθῶσῐ(ν)
optative ὁπλισθείην ὁπλισθείης ὁπλισθείη ὁπλισθεῖτον / ὁπλισθείητον ὁπλισθείτην / ὁπλισθειήτην ὁπλισθεῖμεν / ὁπλισθείημεν ὁπλισθεῖτε / ὁπλισθείητε ὁπλισθεῖεν / ὁπλισθείησᾰν
imperative   ὁπλίσθητῐ ὁπλισθήτω ὁπλίσθητον ὁπλισθήτων   ὁπλίσθητε ὁπλισθέντων
active middle passive
infinitive ὁπλῖσαι ὁπλίσᾰσθαι ὁπλισθῆναι
participle m ὁπλίσᾱς ὁπλισᾰ́μενος ὁπλισθείς
f ὁπλίσᾱσᾰ ὁπλισᾰμένη ὁπλισθεῖσᾰ
n ὁπλῖσᾰν ὁπλισᾰ́μενον ὁπλισθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὅπλισᾰ, ὁπλισᾰ́μην, ὡπλίσθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὅπλισᾰ ὅπλισᾰς ὅπλισε(ν) ὁπλίσᾰτον ὁπλισᾰ́την ὁπλίσᾰμεν ὁπλίσᾰτε ὅπλισᾰν
middle indicative ὁπλισᾰ́μην ὁπλίσᾰο ὁπλίσᾰτο ὁπλίσᾰσθον ὁπλισᾰ́σθην ὁπλισᾰ́με(σ)θᾰ ὁπλίσᾰσθε ὁπλίσᾰντο
passive indicative ὡπλίσθην ὡπλίσθης ὡπλίσθη ὡπλίσθητον ὡπλισθήτην ὡπλίσθημεν ὡπλίσθητε ὡπλίσθησᾰν,
ὥπλισθεν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὥπλισσᾰ, ὡπλισσᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥπλισσᾰ ὥπλισσᾰς ὥπλισσε(ν) ὡπλίσσᾰτον ὡπλισσᾰ́την ὡπλίσσᾰμεν ὡπλίσσᾰτε ὥπλισσᾰν
subjunctive ὁπλίσσω,
ὁπλίσσωμῐ 		ὁπλίσσῃς,
ὁπλίσσῃσθᾰ 		ὁπλίσσῃ,
ὁπλίσσῃσῐ 		ὁπλίσσητον ὁπλίσσητον ὁπλίσσωμεν ὁπλίσσητε ὁπλίσσωσῐ(ν)
optative ὁπλίσσαιμῐ ὁπλίσσαις,
ὁπλίσσαισθᾰ,
ὁπλίσσειᾰς 		ὁπλίσσειε(ν) / ὁπλίσσαι ὁπλισσεῖτον ὁπλισσείτην ὁπλισσεῖμεν ὁπλισσεῖτε ὁπλισσεῖεν
imperative   ὅπλισσον ὁπλισσᾰ́τω ὁπλίσσᾰτον ὁπλισσᾰ́των   ὁπλίσσᾰτε ὁπλισσᾰ́ντων
middle indicative ὡπλισσᾰ́μην ὡπλίσσᾰο ὡπλίσσᾰτο ὡπλίσσᾰσθον ὡπλισσᾰ́σθην ὡπλισσᾰ́με(σ)θᾰ ὡπλίσσᾰσθε ὡπλίσσᾰντο
subjunctive ὁπλίσσωμαι ὁπλίσσηαι ὁπλίσσηται ὁπλίσσησθον ὁπλίσσησθον ὁπλισσώμε(σ)θᾰ ὁπλίσσησθε ὁπλίσσωνται
optative ὁπλισσαίμην ὁπλίσσαιο ὁπλίσσαιτο ὁπλίσσαισθον ὁπλισσαίσθην ὁπλισσαίμε(σ)θᾰ ὁπλίσσαισθε ὁπλισσαίᾰτο
imperative   ὅπλισσαι ὁπλισσᾰ́σθω ὁπλίσσᾰσθον ὁπλισσᾰ́σθων   ὁπλίσσᾰσθε ὁπλισσᾰ́σθων
active middle
infinitive ὁπλῖσσαι / ὁπλισσᾰ́μεν / ὁπλισσᾰμέναι ὁπλίσσᾰσθαι
participle m ὁπλίσσᾱς ὁπλισσᾰ́μενος
f ὁπλίσσᾱσᾰ ὁπλισσᾰμένη
n ὁπλῖσσᾰν ὁπλισσᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὅπλισσᾰ, ὁπλισσᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὅπλισσᾰ ὅπλισσᾰς ὅπλισσε(ν) ὁπλίσσᾰτον ὁπλισσᾰ́την ὁπλίσσᾰμεν ὁπλίσσᾰτε ὅπλισσᾰν
middle indicative ὁπλισσᾰ́μην ὁπλίσσᾰο ὁπλίσσᾰτο ὁπλίσσᾰσθον ὁπλισσᾰ́σθην ὁπλισσᾰ́με(σ)θᾰ ὁπλίσσᾰσθε ὁπλίσσᾰντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὥπλικᾰ, ὥπλισμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὥπλικᾰ ὥπλικᾰς ὥπλικε(ν) ὡπλίκᾰτον ὡπλίκᾰτον ὡπλίκᾰμεν ὡπλίκᾰτε ὡπλίκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὡπλίκω ὡπλίκῃς ὡπλίκῃ ὡπλίκητον ὡπλίκητον ὡπλίκωμεν ὡπλίκητε ὡπλίκωσῐ(ν)
optative ὡπλίκοιμῐ / ὡπλικοίην ὡπλίκοις / ὡπλικοίης ὡπλίκοι / ὡπλικοίη ὡπλίκοιτον ὡπλικοίτην ὡπλίκοιμεν ὡπλίκοιτε ὡπλίκοιεν
imperative   ὥπλικε ὡπλικέτω ὡπλίκετον ὡπλικέτων   ὡπλίκετε ὡπλικόντων
middle/
passive 		indicative ὥπλισμαι ὥπλισαι ὥπλισται ὥπλισθον ὥπλισθον ὡπλίσμεθᾰ ὥπλισθε ὡπλίδᾰται
subjunctive ὡπλισμένος ὦ ὡπλισμένος ᾖς ὡπλισμένος ᾖ ὡπλισμένω ἦτον ὡπλισμένω ἦτον ὡπλισμένοι ὦμεν ὡπλισμένοι ἦτε ὡπλισμένοι ὦσῐ(ν)
optative ὡπλισμένος εἴην ὡπλισμένος εἴης ὡπλισμένος εἴη ὡπλισμένω εἴητον / εἶτον ὡπλισμένω εἰήτην / εἴτην ὡπλισμένοι εἴημεν / εἶμεν ὡπλισμένοι εἴητε / εἶτε ὡπλισμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ὥπλισο ὡπλίσθω ὥπλισθον ὡπλίσθων   ὥπλισθε ὡπλίσθων
active middle/passive
infinitive ὡπλικέναι ὡπλῖσθαι
participle m ὡπλικώς ὡπλισμένος
f ὡπλικυῖᾰ ὡπλισμένη
n ὡπλικός ὡπλισμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὡπλίκειν / ὡπλίκη, ὡπλίσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὡπλίκειν / ὡπλίκη ὡπλίκεις / ὡπλίκης ὡπλίκει(ν) ὡπλίκετον ὡπλικέτην ὡπλίκεμεν ὡπλίκετε ὡπλίκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὡπλίσμην ὥπλισο ὥπλιστο ὥπλισθον ὡπλίσθην ὡπλίσμεθᾰ ὥπλισθε ὡπλίδᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: οπλίζω (oplízo)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ὁπλίζω (> DER > 9. > b) ὁπλίζω)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1092

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.