ὅρκιος
Ancient Greek
Etymology
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /hór.ki.os/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈ(h)or.ki.os/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈor.ci.os/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈor.ci.os/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈor.ci.os/
Adjective
ὅρκιος • (hórkios) m or f (neuter ὅρκιον); second declension or
ὅρκιος • (hórkios) m (feminine ὁρκίᾱ, neuter ὅρκιον); first/second declension
Declension
As a two-ending form:
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | ὅρκιος hórkios |
ὅρκιον hórkion |
ὁρκίω horkíō |
ὁρκίω horkíō |
ὅρκιοι hórkioi |
ὅρκιᾰ hórkiă | ||||||||
| Genitive | ὁρκίου horkíou |
ὁρκίου horkíou |
ὁρκίοιν horkíoin |
ὁρκίοιν horkíoin |
ὁρκίων horkíōn |
ὁρκίων horkíōn | ||||||||
| Dative | ὁρκίῳ horkíōi |
ὁρκίῳ horkíōi |
ὁρκίοιν horkíoin |
ὁρκίοιν horkíoin |
ὁρκίοις horkíois |
ὁρκίοις horkíois | ||||||||
| Accusative | ὅρκιον hórkion |
ὅρκιον hórkion |
ὁρκίω horkíō |
ὁρκίω horkíō |
ὁρκίους horkíous |
ὅρκιᾰ hórkiă | ||||||||
| Vocative | ὅρκιε hórkie |
ὅρκιον hórkion |
ὁρκίω horkíō |
ὁρκίω horkíō |
ὅρκιοι hórkioi |
ὅρκιᾰ hórkiă | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ὁρκίως horkíōs |
ὁρκιότερος horkióteros |
ὁρκιότᾰτος horkiótătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
As a three-ending form:
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | ὅρκιος hórkios |
ὁρκίᾱ horkíā |
ὅρκιον hórkion |
ὁρκίω horkíō |
ὁρκίᾱ horkíā |
ὁρκίω horkíō |
ὅρκιοι hórkioi |
ὅρκιαι hórkiai |
ὅρκιᾰ hórkiă | |||||
| Genitive | ὁρκίου horkíou |
ὁρκίᾱς horkíās |
ὁρκίου horkíou |
ὁρκίοιν horkíoin |
ὁρκίαιν horkíain |
ὁρκίοιν horkíoin |
ὁρκίων horkíōn |
ὁρκίων horkíōn |
ὁρκίων horkíōn | |||||
| Dative | ὁρκίῳ horkíōi |
ὁρκίᾳ horkíāi |
ὁρκίῳ horkíōi |
ὁρκίοιν horkíoin |
ὁρκίαιν horkíain |
ὁρκίοιν horkíoin |
ὁρκίοις horkíois |
ὁρκίαις horkíais |
ὁρκίοις horkíois | |||||
| Accusative | ὅρκιον hórkion |
ὁρκίᾱν horkíān |
ὅρκιον hórkion |
ὁρκίω horkíō |
ὁρκίᾱ horkíā |
ὁρκίω horkíō |
ὁρκίους horkíous |
ὁρκίᾱς horkíās |
ὅρκιᾰ hórkiă | |||||
| Vocative | ὅρκιε hórkie |
ὁρκίᾱ horkíā |
ὅρκιον hórkion |
ὁρκίω horkíō |
ὁρκίᾱ horkíā |
ὁρκίω horkíō |
ὅρκιοι hórkioi |
ὅρκιαι hórkiai |
ὅρκιᾰ hórkiă | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ὁρκίως horkíōs |
ὁρκιότερος horkióteros |
ὁρκιότᾰτος horkiótătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Derived terms
- ὅρκιον (hórkion)
- πεντορκία (pentorkía)
Further reading
- “ὅρκιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.