ὑπερέχω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπερ- (huper-) +‎ ἔχω (ékhō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pe.ré.kʰɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.peˈre.kʰo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /y.peˈre.xo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.peˈre.xo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.peˈre.xo/

Verb

ὑπερέχω • (huperékhō)

to hold (one thing) over (another)
to have or hold above
to be above, rise above
(military) to outflank [with genitive]
to overtop, exceed, outdo
to be prominent, prevail
to get over, cross

Conjugation

Present: ὑπερέχω, ὑπερέχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερέχω	ὑπερέχεις	ὑπερέχει	ὑπερέχετον	ὑπερέχετον	ὑπερέχομεν	ὑπερέχετε	ὑπερέχουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερέχω	ὑπερέχῃς	ὑπερέχῃ	ὑπερέχητον	ὑπερέχητον	ὑπερέχωμεν	ὑπερέχητε	ὑπερέχωσῐ(ν)
	optative	ὑπερέχοιμῐ	ὑπερέχοις	ὑπερέχοι	ὑπερέχοιτον	ὑπερεχοίτην	ὑπερέχοιμεν	ὑπερέχοιτε	ὑπερέχοιεν
	imperative		ὑπέρεχε	ὑπερεχέτω	ὑπερέχετον	ὑπερεχέτων		ὑπερέχετε	ὑπερεχόντων
middle/ passive	indicative	ὑπερέχομαι	ὑπερέχῃ / ὑπερέχει	ὑπερέχεται	ὑπερέχεσθον	ὑπερέχεσθον	ὑπερεχόμεθᾰ	ὑπερέχεσθε	ὑπερέχονται
	subjunctive	ὑπερέχωμαι	ὑπερέχῃ	ὑπερέχηται	ὑπερέχησθον	ὑπερέχησθον	ὑπερεχώμεθᾰ	ὑπερέχησθε	ὑπερέχωνται
	optative	ὑπερεχοίμην	ὑπερέχοιο	ὑπερέχοιτο	ὑπερέχοισθον	ὑπερεχοίσθην	ὑπερεχοίμεθᾰ	ὑπερέχοισθε	ὑπερέχοιντο
	imperative		ὑπερέχου	ὑπερεχέσθω	ὑπερέχεσθον	ὑπερεχέσθων		ὑπερέχεσθε	ὑπερεχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερέχειν				ὑπερέχεσθαι
participle	m	ὑπερέχων				ὑπερεχόμενος
	f	ὑπερέχουσᾰ				ὑπερεχομένη
	n	ὑπερέχον				ὑπερεχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὑπερείχω, ὑπερείχομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερείχω	ὑπερείχεις	ὑπερείχει	ὑπερείχετον	ὑπερείχετον	ὑπερείχομεν	ὑπερείχετε	ὑπερείχουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερείχω, ὑπερείχωμῐ	ὑπερείχῃς, ὑπερείχῃσθᾰ	ὑπερείχῃ, ὑπερείχῃσῐ	ὑπερείχητον	ὑπερείχητον	ὑπερείχωμεν	ὑπερείχητε	ὑπερείχωσῐ(ν)
	optative	ὑπερείχοιμῐ	ὑπερείχοισ(θᾰ)	ὑπερείχοι	ὑπερείχοιτον	ὑπερειχοίτην	ὑπερείχοιμεν	ὑπερείχοιτε	ὑπερείχοιεν
	imperative		ὑπέρειχε	ὑπερειχέτω	ὑπερείχετον	ὑπερειχέτων		ὑπερείχετε	ὑπερειχόντων
middle/ passive	indicative	ὑπερείχομαι	ὑπερείχεαι	ὑπερείχεται	ὑπερείχεσθον	ὑπερείχεσθον	ὑπερειχόμε(σ)θᾰ	ὑπερείχεσθε	ὑπερείχονται
	subjunctive	ὑπερείχωμαι	ὑπερείχηαι	ὑπερείχηται	ὑπερείχησθον	ὑπερείχησθον	ὑπερειχώμε(σ)θᾰ	ὑπερείχησθε	ὑπερείχωνται
	optative	ὑπερειχοίμην	ὑπερείχοιο	ὑπερείχοιτο	ὑπερείχοισθον	ὑπερειχοίσθην	ὑπερειχοίμε(σ)θᾰ	ὑπερείχοισθε	ὑπερειχοίᾰτο
	imperative		ὑπερείχεο	ὑπερειχέσθω	ὑπερείχεσθον	ὑπερειχέσθων		ὑπερείχεσθε	ὑπερειχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερείχειν / ὑπερειχέμεν(αι) / ὑπερειχμέναι				ὑπερείχεσθαι
participle	m	ὑπερείχων				ὑπερειχόμενος
	f	ὑπερείχουσᾰ				ὑπερειχομένη
	n	ὑπερεῖχον				ὑπερειχόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὑπέρειχον, ὑπερειχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέρειχον	ὑπέρειχες	ὑπέρειχε(ν)	ὑπερείχετον	ὑπερειχέτην	ὑπερείχομεν	ὑπερείχετε	ὑπέρειχον
middle/ passive	indicative	ὑπερειχόμην	ὑπερείχου	ὑπερείχετο	ὑπερείχεσθον	ὑπερειχέσθην	ὑπερειχόμεθᾰ	ὑπερείχεσθε	ὑπερείχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὑπείρεχον, ὑπειρεχόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπείρεχον	ὑπείρεχες	ὑπείρεχε(ν)	ὑπειρέχετον	ὑπειρεχέτην	ὑπειρέχομεν	ὑπειρέχετε	ὑπείρεχον
middle/ passive	indicative	ὑπειρεχόμην	ὑπειρέχου	ὑπειρέχετο	ὑπειρέχεσθον	ὑπειρεχέσθην	ὑπειρεχόμε(σ)θᾰ	ὑπειρέχεσθε	ὑπειρέχοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὑπερέξω, ὑπερέξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερέξω	ὑπερέξεις	ὑπερέξει	ὑπερέξετον	ὑπερέξετον	ὑπερέξομεν	ὑπερέξετε	ὑπερέξουσῐ(ν)
active	optative	ὑπερέξοιμῐ	ὑπερέξοις	ὑπερέξοι	ὑπερέξοιτον	ὑπερεξοίτην	ὑπερέξοιμεν	ὑπερέξοιτε	ὑπερέξοιεν
middle	indicative	ὑπερέξομαι	ὑπερέξῃ / ὑπερέξει	ὑπερέξεται	ὑπερέξεσθον	ὑπερέξεσθον	ὑπερεξόμεθᾰ	ὑπερέξεσθε	ὑπερέξονται
middle	optative	ὑπερεξοίμην	ὑπερέξοιο	ὑπερέξοιτο	ὑπερέξοισθον	ὑπερεξοίσθην	ὑπερεξοίμεθᾰ	ὑπερέξοισθε	ὑπερέξοιντο
		active			middle
infinitive		ὑπερέξειν			ὑπερέξεσθαι
participle	m	ὑπερέξων			ὑπερεξόμενος
	f	ὑπερέξουσᾰ			ὑπερεξομένη
	n	ὑπερέξον			ὑπερεξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὑπέρεσχον, ὑπερεσχόμην, ὑπερεσχέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέρεσχον	ὑπέρεσχες	ὑπέρεσχε(ν)	ὑπερέσχετον	ὑπερεσχέτην	ὑπερέσχομεν	ὑπερέσχετε	ὑπέρεσχον
	subjunctive	ὑπέρσχω	ὑπέρσχῃς	ὑπέρσχῃ	ὑπέρσχητον	ὑπέρσχητον	ὑπέρσχωμεν	ὑπέρσχητε	ὑπέρσχωσῐ(ν)
	optative	ὑπέρσχοιμῐ	ὑπέρσχοις	ὑπέρσχοι	ὑπέρσχοιτον	ὑπερσχοίτην	ὑπέρσχοιμεν	ὑπέρσχοιτε	ὑπέρσχοιεν
	imperative		ὕπερσχε	ὑπερσχέτω	ὑπέρσχετον	ὑπερσχέτων		ὑπέρσχετε	ὑπερσχόντων
middle	indicative	ὑπερεσχόμην	ὑπερέσχου	ὑπερέσχετο	ὑπερέσχεσθον	ὑπερεσχέσθην	ὑπερεσχόμεθᾰ	ὑπερέσχεσθε	ὑπερέσχοντο
	subjunctive	ὑπέρσχωμαι	ὑπέρσχῃ	ὑπέρσχηται	ὑπέρσχησθον	ὑπέρσχησθον	ὑπερσχώμεθᾰ	ὑπέρσχησθε	ὑπέρσχωνται
	optative	ὑπερσχοίμην	ὑπέρσχοιο	ὑπέρσχοιτο	ὑπέρσχοισθον	ὑπερσχοίσθην	ὑπερσχοίμεθᾰ	ὑπέρσχοισθε	ὑπέρσχοιντο
	imperative		ὑπερσχοῦ	ὑπερσχέσθω	ὑπέρσχεσθον	ὑπερσχέσθων		ὑπέρσχεσθε	ὑπερσχέσθων
passive	indicative	ὑπερεσχέθην	ὑπερεσχέθης	ὑπερεσχέθη	ὑπερεσχέθητον	ὑπερεσχεθήτην	ὑπερεσχέθημεν	ὑπερεσχέθητε	ὑπερεσχέθησᾰν
	subjunctive	ὑπερσχεθῶ	ὑπερσχεθῇς	ὑπερσχεθῇ	ὑπερσχεθῆτον	ὑπερσχεθῆτον	ὑπερσχεθῶμεν	ὑπερσχεθῆτε	ὑπερσχεθῶσῐ(ν)
	optative	ὑπερσχεθείην	ὑπερσχεθείης	ὑπερσχεθείη	ὑπερσχεθεῖτον / ὑπερσχεθείητον	ὑπερσχεθείτην / ὑπερσχεθειήτην	ὑπερσχεθεῖμεν / ὑπερσχεθείημεν	ὑπερσχεθεῖτε / ὑπερσχεθείητε	ὑπερσχεθεῖεν / ὑπερσχεθείησᾰν
	imperative		ὑπερσχέθητῐ	ὑπερσχεθήτω	ὑπερσχέθητον	ὑπερσχεθήτων		ὑπερσχέθητε	ὑπερσχεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὑπερσχεῖν			ὑπερσχέσθαι		ὑπερσχεθῆναι
participle	m	ὑπερσχών			ὑπερσχόμενος		ὑπερσχεθείς
	f	ὑπερσχοῦσᾰ			ὑπερσχομένη		ὑπερσχεθεῖσᾰ
	n	ὑπερσχόν			ὑπερσχόμενον		ὑπερσχεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὑπερέσχηκᾰ, ὑπερέσχημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερέσχηκᾰ	ὑπερέσχηκᾰς	ὑπερέσχηκε(ν)	ὑπερεσχήκᾰτον	ὑπερεσχήκᾰτον	ὑπερεσχήκᾰμεν	ὑπερεσχήκᾰτε	ὑπερεσχήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερεσχήκω	ὑπερεσχήκῃς	ὑπερεσχήκῃ	ὑπερεσχήκητον	ὑπερεσχήκητον	ὑπερεσχήκωμεν	ὑπερεσχήκητε	ὑπερεσχήκωσῐ(ν)
	optative	ὑπερεσχήκοιμῐ / ὑπερεσχηκοίην	ὑπερεσχήκοις / ὑπερεσχηκοίης	ὑπερεσχήκοι / ὑπερεσχηκοίη	ὑπερεσχήκοιτον	ὑπερεσχηκοίτην	ὑπερεσχήκοιμεν	ὑπερεσχήκοιτε	ὑπερεσχήκοιεν
	imperative		ὑπερέσχηκε	ὑπερεσχηκέτω	ὑπερεσχήκετον	ὑπερεσχηκέτων		ὑπερεσχήκετε	ὑπερεσχηκόντων
middle/ passive	indicative	ὑπερέσχημαι	ὑπερέσχησαι	ὑπερέσχηται	ὑπερέσχησθον	ὑπερέσχησθον	ὑπερεσχήμεθᾰ	ὑπερέσχησθε	ὑπερέσχηνται
	subjunctive	ὑπερεσχημένος ὦ	ὑπερεσχημένος ᾖς	ὑπερεσχημένος ᾖ	ὑπερεσχημένω ἦτον	ὑπερεσχημένω ἦτον	ὑπερεσχημένοι ὦμεν	ὑπερεσχημένοι ἦτε	ὑπερεσχημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὑπερεσχημένος εἴην	ὑπερεσχημένος εἴης	ὑπερεσχημένος εἴη	ὑπερεσχημένω εἴητον / εἶτον	ὑπερεσχημένω εἰήτην / εἴτην	ὑπερεσχημένοι εἴημεν / εἶμεν	ὑπερεσχημένοι εἴητε / εἶτε	ὑπερεσχημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ὑπερέσχησο	ὑπερεσχήσθω	ὑπερέσχησθον	ὑπερεσχήσθων		ὑπερέσχησθε	ὑπερεσχήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερεσχηκέναι				ὑπερεσχῆσθαι
participle	m	ὑπερεσχηκώς				ὑπερεσχημένος
	f	ὑπερεσχηκυῖᾰ				ὑπερεσχημένη
	n	ὑπερεσχηκός				ὑπερεσχημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

New Testament, Epistle to the Philippians 4:7:
καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν, φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
kaì hē eirḗnē toû Theoû, hē huperékhousa pánta noûn, phrourḗsei tàs kardías humôn kaì tà noḗmata humôn en Khristōî Iēsoû.
- Translation by KJV
  And the peace of God, which passeth all understanding, shall keep your hearts and minds through Christ Jesus.

Derived terms

καθυπερέχω (kathuperékhō)
προσυπερέχω (prosuperékhō)
ὑπερεχόντως (huperekhóntōs)
ὑπεροχέω (huperokhéō)
ὑπεροχή (huperokhḗ)
ὑπεροχικός (huperokhikós)
ὑπέροχος (hupérokhos)