ὑπερβάλλω

See also: υπερβάλλω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπερ- (huper-) +‎ βάλλω (bállō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.per.bál.lɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.perˈbal.lo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /y.perˈβal.lo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.perˈval.lo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.perˈva.lo/

Verb

ὑπερβάλλω • (huperbállō)

(transitive) to throw over or beyond (a mark), to overshoot
(intransitive) to run beyond, overrun
(transitive) to outstrip or pass
to outdo, surpass, prevail over [with genitive or accusative]
(transitive) to go beyond, exceed
(intransitive) to exceed all bounds, be in excess, be extraordinary
(intransitive) to go on further and further
to pass over, cross (mountains, rivers, etc.), to double (a headland) [with accusative or genitive]
(intransitive) to cross over
(transitive) to run over, overflow (of water)
(intransitive) to be at the highest point (of the sun)
(transitive, middle voice) to outdo, overcome, conquer
(intransitive, middle voice) to be the conqueror, to win
(transitive, middle voice) to overbid, outbid
(transitive, middle voice) to put off, postpone
(intransitive, middle voice) to delay, linger

Conjugation

Present: ὑπερβᾰ́λλω, ὑπερβᾰ́λλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερβᾰ́λλω	ὑπερβᾰ́λλεις	ὑπερβᾰ́λλει	ὑπερβᾰ́λλετον	ὑπερβᾰ́λλετον	ὑπερβᾰ́λλομεν	ὑπερβᾰ́λλετε	ὑπερβᾰ́λλουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερβᾰ́λλω	ὑπερβᾰ́λλῃς	ὑπερβᾰ́λλῃ	ὑπερβᾰ́λλητον	ὑπερβᾰ́λλητον	ὑπερβᾰ́λλωμεν	ὑπερβᾰ́λλητε	ὑπερβᾰ́λλωσῐ(ν)
	optative	ὑπερβᾰ́λλοιμῐ	ὑπερβᾰ́λλοις	ὑπερβᾰ́λλοι	ὑπερβᾰ́λλοιτον	ὑπερβᾰλλοίτην	ὑπερβᾰ́λλοιμεν	ὑπερβᾰ́λλοιτε	ὑπερβᾰ́λλοιεν
	imperative		ὑπέρβᾰλλε	ὑπερβᾰλλέτω	ὑπερβᾰ́λλετον	ὑπερβᾰλλέτων		ὑπερβᾰ́λλετε	ὑπερβᾰλλόντων
middle/ passive	indicative	ὑπερβᾰ́λλομαι	ὑπερβᾰ́λλῃ / ὑπερβᾰ́λλει	ὑπερβᾰ́λλεται	ὑπερβᾰ́λλεσθον	ὑπερβᾰ́λλεσθον	ὑπερβᾰλλόμεθᾰ	ὑπερβᾰ́λλεσθε	ὑπερβᾰ́λλονται
	subjunctive	ὑπερβᾰ́λλωμαι	ὑπερβᾰ́λλῃ	ὑπερβᾰ́λληται	ὑπερβᾰ́λλησθον	ὑπερβᾰ́λλησθον	ὑπερβᾰλλώμεθᾰ	ὑπερβᾰ́λλησθε	ὑπερβᾰ́λλωνται
	optative	ὑπερβᾰλλοίμην	ὑπερβᾰ́λλοιο	ὑπερβᾰ́λλοιτο	ὑπερβᾰ́λλοισθον	ὑπερβᾰλλοίσθην	ὑπερβᾰλλοίμεθᾰ	ὑπερβᾰ́λλοισθε	ὑπερβᾰ́λλοιντο
	imperative		ὑπερβᾰ́λλου	ὑπερβᾰλλέσθω	ὑπερβᾰ́λλεσθον	ὑπερβᾰλλέσθων		ὑπερβᾰ́λλεσθε	ὑπερβᾰλλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερβᾰ́λλειν				ὑπερβᾰ́λλεσθαι
participle	m	ὑπερβᾰ́λλων				ὑπερβᾰλλόμενος
	f	ὑπερβᾰ́λλουσᾰ				ὑπερβᾰλλομένη
	n	ὑπερβᾰ́λλον				ὑπερβᾰλλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὑπερέβᾰλλον, ὑπερεβᾰλλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερέβᾰλλον	ὑπερέβᾰλλες	ὑπερέβᾰλλε(ν)	ὑπερεβᾰ́λλετον	ὑπερεβᾰλλέτην	ὑπερεβᾰ́λλομεν	ὑπερεβᾰ́λλετε	ὑπερέβᾰλλον
middle/ passive	indicative	ὑπερεβᾰλλόμην	ὑπερεβᾰ́λλου	ὑπερεβᾰ́λλετο	ὑπερεβᾰ́λλεσθον	ὑπερεβᾰλλέσθην	ὑπερεβᾰλλόμεθᾰ	ὑπερεβᾰ́λλεσθε	ὑπερεβᾰ́λλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὑπερβᾰλέω, ὑπερβᾰλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερβᾰλέω	ὑπερβᾰλέεις	ὑπερβᾰλέει	ὑπερβᾰλέετον	ὑπερβᾰλέετον	ὑπερβᾰλέομεν	ὑπερβᾰλέετε	ὑπερβᾰλέουσῐ(ν)
active	optative	ὑπερβᾰλέοιμῐ	ὑπερβᾰλέοις	ὑπερβᾰλέοι	ὑπερβᾰλέοιτον	ὑπερβᾰλεοίτην	ὑπερβᾰλέοιμεν	ὑπερβᾰλέοιτε	ὑπερβᾰλέοιεν
middle	indicative	ὑπερβᾰλέομαι	ὑπερβᾰλέῃ / ὑπερβᾰλέει	ὑπερβᾰλέεται	ὑπερβᾰλέεσθον	ὑπερβᾰλέεσθον	ὑπερβᾰλεόμεθᾰ	ὑπερβᾰλέεσθε	ὑπερβᾰλέονται
middle	optative	ὑπερβᾰλεοίμην	ὑπερβᾰλέοιο	ὑπερβᾰλέοιτο	ὑπερβᾰλέοισθον	ὑπερβᾰλεοίσθην	ὑπερβᾰλεοίμεθᾰ	ὑπερβᾰλέοισθε	ὑπερβᾰλέοιντο
		active			middle
infinitive		ὑπερβᾰλέειν			ὑπερβᾰλέεσθαι
participle	m	ὑπερβᾰλέων			ὑπερβᾰλεόμενος
	f	ὑπερβᾰλέουσᾰ			ὑπερβᾰλεομένη
	n	ὑπερβᾰλέον			ὑπερβᾰλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὑπερβᾰλῶ, ὑπερβᾰλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερβᾰλῶ	ὑπερβᾰλεῖς	ὑπερβᾰλεῖ	ὑπερβᾰλεῖτον	ὑπερβᾰλεῖτον	ὑπερβᾰλοῦμεν	ὑπερβᾰλεῖτε	ὑπερβᾰλοῦσῐ(ν)
active	optative	ὑπερβᾰλοίην / ὑπερβᾰλοῖμῐ	ὑπερβᾰλοίης / ὑπερβᾰλοῖς	ὑπερβᾰλοίη / ὑπερβᾰλοῖ	ὑπερβᾰλοῖτον / ὑπερβᾰλοίητον	ὑπερβᾰλοίτην / ὑπερβᾰλοιήτην	ὑπερβᾰλοῖμεν / ὑπερβᾰλοίημεν	ὑπερβᾰλοῖτε / ὑπερβᾰλοίητε	ὑπερβᾰλοῖεν / ὑπερβᾰλοίησᾰν
middle	indicative	ὑπερβᾰλοῦμαι	ὑπερβᾰλῇ	ὑπερβᾰλεῖται	ὑπερβᾰλεῖσθον	ὑπερβᾰλεῖσθον	ὑπερβᾰλούμεθᾰ	ὑπερβᾰλεῖσθε	ὑπερβᾰλοῦνται
middle	optative	ὑπερβᾰλοίμην	ὑπερβᾰλοῖο	ὑπερβᾰλοῖτο	ὑπερβᾰλοῖσθον	ὑπερβᾰλοίσθην	ὑπερβᾰλοίμεθᾰ	ὑπερβᾰλοῖσθε	ὑπερβᾰλοῖντο
		active			middle
infinitive		ὑπερβᾰλεῖν			ὑπερβᾰλεῖσθαι
participle	m	ὑπερβᾰλῶν			ὑπερβᾰλούμενος
	f	ὑπερβᾰλοῦσᾰ			ὑπερβᾰλουμένη
	n	ὑπερβᾰλοῦν			ὑπερβᾰλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὑπερέβᾰλον, ὑπερεβᾰλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερέβᾰλον	ὑπερέβᾰλες	ὑπερέβᾰλε(ν)	ὑπερεβᾰ́λετον	ὑπερεβᾰλέτην	ὑπερεβᾰ́λομεν	ὑπερεβᾰ́λετε	ὑπερέβᾰλον
	subjunctive	ὑπερβᾰ́λω	ὑπερβᾰ́λῃς	ὑπερβᾰ́λῃ	ὑπερβᾰ́λητον	ὑπερβᾰ́λητον	ὑπερβᾰ́λωμεν	ὑπερβᾰ́λητε	ὑπερβᾰ́λωσῐ(ν)
	optative	ὑπερβᾰ́λοιμῐ	ὑπερβᾰ́λοις	ὑπερβᾰ́λοι	ὑπερβᾰ́λοιτον	ὑπερβᾰλοίτην	ὑπερβᾰ́λοιμεν	ὑπερβᾰ́λοιτε	ὑπερβᾰ́λοιεν
	imperative		ὑπέρβᾰλε	ὑπερβᾰλέτω	ὑπερβᾰ́λετον	ὑπερβᾰλέτων		ὑπερβᾰ́λετε	ὑπερβᾰλόντων
middle	indicative	ὑπερεβᾰλόμην	ὑπερεβᾰ́λου	ὑπερεβᾰ́λετο	ὑπερεβᾰ́λεσθον	ὑπερεβᾰλέσθην	ὑπερεβᾰλόμεθᾰ	ὑπερεβᾰ́λεσθε	ὑπερεβᾰ́λοντο
	subjunctive	ὑπερβᾰ́λωμαι	ὑπερβᾰ́λῃ	ὑπερβᾰ́ληται	ὑπερβᾰ́λησθον	ὑπερβᾰ́λησθον	ὑπερβᾰλώμεθᾰ	ὑπερβᾰ́λησθε	ὑπερβᾰ́λωνται
	optative	ὑπερβᾰλοίμην	ὑπερβᾰ́λοιο	ὑπερβᾰ́λοιτο	ὑπερβᾰ́λοισθον	ὑπερβᾰλοίσθην	ὑπερβᾰλοίμεθᾰ	ὑπερβᾰ́λοισθε	ὑπερβᾰ́λοιντο
	imperative		ὑπερβᾰλοῦ	ὑπερβᾰλέσθω	ὑπερβᾰ́λεσθον	ὑπερβᾰλέσθων		ὑπερβᾰ́λεσθε	ὑπερβᾰλέσθων
		active			middle
infinitive		ὑπερβᾰλεῖν			ὑπερβᾰλέσθαι
participle	m	ὑπερβᾰλών			ὑπερβᾰλόμενος
	f	ὑπερβᾰλοῦσᾰ			ὑπερβᾰλομένη
	n	ὑπερβᾰλόν			ὑπερβᾰλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὑπειρέβᾰλον, ὑπειρεβᾰλόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπειρέβᾰλον	ὑπειρέβᾰλες	ὑπειρέβᾰλε(ν)	ὑπειρεβᾰ́λετον	ὑπειρεβᾰλέτην	ὑπειρεβᾰ́λομεν	ὑπειρεβᾰ́λετε	ὑπειρέβᾰλον
	subjunctive	ὑπερβᾰ́λω, ὑπερβᾰ́λωμῐ	ὑπερβᾰ́λῃς, ὑπερβᾰ́λῃσθᾰ	ὑπερβᾰ́λῃ, ὑπερβᾰ́λῃσῐ	ὑπερβᾰ́λητον	ὑπερβᾰ́λητον	ὑπερβᾰ́λωμεν	ὑπερβᾰ́λητε	ὑπερβᾰ́λωσῐ(ν)
	optative	ὑπερβᾰ́λοιμῐ	ὑπερβᾰ́λοις / ὑπερβᾰ́λοισθᾰ	ὑπερβᾰ́λοι	ὑπερβᾰλεῖτον	ὑπερβᾰλείτην	ὑπερβᾰλεῖμεν	ὑπερβᾰλεῖτε	ὑπερβᾰλεῖεν
	imperative		ὑπέρβᾰλε	ὑπερβᾰλέτω	ὑπερβᾰ́λετον	ὑπερβᾰλέτων		ὑπερβᾰ́λετε	ὑπερβᾰλόντων
middle	indicative	ὑπειρεβᾰλόμην	ὑπειρεβᾰ́λεο	ὑπειρεβᾰ́λετο	ὑπειρεβᾰ́λεσθον	ὑπειρεβᾰλέσθην	ὑπειρεβᾰλόμε(σ)θᾰ	ὑπειρεβᾰ́λεσθε	ὑπειρεβᾰ́λοντο
	subjunctive	ὑπερβᾰ́λωμαι	ὑπερβᾰ́ληαι	ὑπερβᾰ́ληται	ὑπερβᾰ́λησθον	ὑπερβᾰ́λησθον	ὑπερβᾰλώμε(σ)θᾰ	ὑπερβᾰ́λησθε	ὑπερβᾰ́λωνται
	optative	ὑπερβᾰλοίμην	ὑπερβᾰ́λοιο	ὑπερβᾰ́λοιτο	ὑπερβᾰ́λοισθον	ὑπερβᾰλοίσθην	ὑπερβᾰλοίμε(σ)θᾰ	ὑπερβᾰ́λοισθε	ὑπερβᾰλοίᾰτο
	imperative		ὑπερβᾰ́λεο	ὑπερβᾰλέσθω	ὑπερβᾰ́λεσθον	ὑπερβᾰλέσθων		ὑπερβᾰ́λεσθε	ὑπερβᾰλέσθων
		active			middle
infinitive		ὑπερβᾰλεῖν / ὑπερβᾰλέμεν(αι)			ὑπερβᾰλέσθαι
participle	m	ὑπερβᾰλών			ὑπερβᾰλόμενος
	f	ὑπερβᾰλοῦσᾰ			ὑπερβᾰλομένη
	n	ὑπερβᾰλόν			ὑπερβᾰλόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὑπερβέβληκᾰ, ὑπερβέβλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερβέβληκᾰ	ὑπερβέβληκᾰς	ὑπερβέβληκε(ν)	ὑπερβεβλήκᾰτον	ὑπερβεβλήκᾰτον	ὑπερβεβλήκᾰμεν	ὑπερβεβλήκᾰτε	ὑπερβεβλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερβεβλήκω	ὑπερβεβλήκῃς	ὑπερβεβλήκῃ	ὑπερβεβλήκητον	ὑπερβεβλήκητον	ὑπερβεβλήκωμεν	ὑπερβεβλήκητε	ὑπερβεβλήκωσῐ(ν)
	optative	ὑπερβεβλήκοιμῐ / ὑπερβεβληκοίην	ὑπερβεβλήκοις / ὑπερβεβληκοίης	ὑπερβεβλήκοι / ὑπερβεβληκοίη	ὑπερβεβλήκοιτον	ὑπερβεβληκοίτην	ὑπερβεβλήκοιμεν	ὑπερβεβλήκοιτε	ὑπερβεβλήκοιεν
	imperative		ὑπερβέβληκε	ὑπερβεβληκέτω	ὑπερβεβλήκετον	ὑπερβεβληκέτων		ὑπερβεβλήκετε	ὑπερβεβληκόντων
middle/ passive	indicative	ὑπερβέβλημαι	ὑπερβέβλησαι	ὑπερβέβληται	ὑπερβέβλησθον	ὑπερβέβλησθον	ὑπερβεβλήμεθᾰ	ὑπερβέβλησθε	ὑπερβέβληνται
	subjunctive	ὑπερβεβλημένος ὦ	ὑπερβεβλημένος ᾖς	ὑπερβεβλημένος ᾖ	ὑπερβεβλημένω ἦτον	ὑπερβεβλημένω ἦτον	ὑπερβεβλημένοι ὦμεν	ὑπερβεβλημένοι ἦτε	ὑπερβεβλημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὑπερβεβλημένος εἴην	ὑπερβεβλημένος εἴης	ὑπερβεβλημένος εἴη	ὑπερβεβλημένω εἴητον / εἶτον	ὑπερβεβλημένω εἰήτην / εἴτην	ὑπερβεβλημένοι εἴημεν / εἶμεν	ὑπερβεβλημένοι εἴητε / εἶτε	ὑπερβεβλημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ὑπερβέβλησο	ὑπερβεβλήσθω	ὑπερβέβλησθον	ὑπερβεβλήσθων		ὑπερβέβλησθε	ὑπερβεβλήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερβεβληκέναι				ὑπερβεβλῆσθαι
participle	m	ὑπερβεβληκώς				ὑπερβεβλημένος
	f	ὑπερβεβληκυῖᾰ				ὑπερβεβλημένη
	n	ὑπερβεβληκός				ὑπερβεβλημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ὑπερεβεβλήκειν / ὑπερεβεβλήκη, ὑπερεβεβλήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερεβεβλήκειν / ὑπερεβεβλήκη	ὑπερεβεβλήκεις / ὑπερεβεβλήκης	ὑπερεβεβλήκει(ν)	ὑπερεβεβλήκετον	ὑπερεβεβληκέτην	ὑπερεβεβλήκεμεν	ὑπερεβεβλήκετε	ὑπερεβεβλήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὑπερεβεβλήμην	ὑπερεβέβλησο	ὑπερεβέβλητο	ὑπερεβέβλησθον	ὑπερεβεβλήσθην	ὑπερεβεβλήμεθᾰ	ὑπερεβέβλησθε	ὑπερεβέβληντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 3:10:
καὶ γὰρ οὐδὲ δεδόξασται τὸ δεδοξασμένον ἐν τούτῳ τῷ μέρει ἕνεκεν τῆς ὑπερβαλλούσης δόξης.
kaì gàr oudè dedóxastai tò dedoxasménon en toútōi tōî mérei héneken tês huperballoúsēs dóxēs.
- Translation by KJV
  For even that which was made glorious had no glory in this respect, by reason of the glory that excelleth.
New Testament, Epistle to the Ephesians 3:19:
γνῶναί τε τὴν ὑπερβάλλουσαν τῆς γνώσεως ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἵνα πληρωθῆτε εἰς πᾶν τὸ πλήρωμα τοῦ Θεοῦ.
gnônaí te tḕn huperbállousan tês gnṓseōs agápēn toû Khristoû, hína plērōthête eis pân tò plḗrōma toû Theoû.
- Translation by KJV
  And to know the love of Christ, which passeth knowledge, that ye might be filled with all the fulness of God.

Derived terms

ὑπερβολή (huperbolḗ)
ὑπερβάλλων (huperbállōn, “exceeding, excessive”)
ὑπερβεβλημένος (huperbeblēménos, “excellent, surpassing”)

Descendants

Greek: υπερβάλλω (ypervállo)