ὑποκείμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.kěː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈki.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈci.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈci.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈci.me.nos/

Participle

ὑποκείμενος • (hupokeímenos)

present middle/passive participle of ὑπόκειμαι (hupókeimai)

Declension

Second declension of ὑποκείμενος; ὑποκείμενον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ὑποκείμενος hupokeímenos	ὑποκείμενον hupokeímenon	ὑποκειμένω hupokeiménō	ὑποκειμένω hupokeiménō	ὑποκείμενοι hupokeímenoi	ὑποκείμενᾰ hupokeímenă
Genitive	ὑποκειμένου hupokeiménou	ὑποκειμένου hupokeiménou	ὑποκειμένοιν hupokeiménoin	ὑποκειμένοιν hupokeiménoin	ὑποκειμένων hupokeiménōn	ὑποκειμένων hupokeiménōn
Dative	ὑποκειμένῳ hupokeiménōi	ὑποκειμένῳ hupokeiménōi	ὑποκειμένοιν hupokeiménoin	ὑποκειμένοιν hupokeiménoin	ὑποκειμένοις hupokeiménois	ὑποκειμένοις hupokeiménois
Accusative	ὑποκείμενον hupokeímenon	ὑποκείμενον hupokeímenon	ὑποκειμένω hupokeiménō	ὑποκειμένω hupokeiménō	ὑποκειμένους hupokeiménous	ὑποκείμενᾰ hupokeímenă
Vocative	ὑποκείμενε hupokeímene	ὑποκείμενον hupokeímenon	ὑποκειμένω hupokeiménō	ὑποκειμένω hupokeiménō	ὑποκείμενοι hupokeímenoi	ὑποκείμενᾰ hupokeímenă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ὑποκειμένως hupokeiménōs		—		ὑποκειμενώτᾰτος hupokeimenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Pronunciation

Participle

Declension

Further reading