ὑποκλέπτω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ κλέπτω (kléptō).

Pronunciation

 

Verb

ὑποκλέπτω • (hupokléptō)

  1. to steal, filch
  2. to cheat
  3. to mislead, keep secret
  4. to disguise, conceal

Inflection

   Present: ὑποκλέπτω, ὑποκλέπτομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποκλέπτω ὑποκλέπτεις ὑποκλέπτει ὑποκλέπτετον ὑποκλέπτετον ὑποκλέπτομεν ὑποκλέπτετε ὑποκλέπτουσῐ(ν)
subjunctive ὑποκλέπτω ὑποκλέπτῃς ὑποκλέπτῃ ὑποκλέπτητον ὑποκλέπτητον ὑποκλέπτωμεν ὑποκλέπτητε ὑποκλέπτωσῐ(ν)
optative ὑποκλέπτοιμῐ ὑποκλέπτοις ὑποκλέπτοι ὑποκλέπτοιτον ὑποκλεπτοίτην ὑποκλέπτοιμεν ὑποκλέπτοιτε ὑποκλέπτοιεν
imperative   ὑπόκλεπτε ὑποκλεπτέτω ὑποκλέπτετον ὑποκλεπτέτων   ὑποκλέπτετε ὑποκλεπτόντων
middle/
passive 		indicative ὑποκλέπτομαι ὑποκλέπτῃ / ὑποκλέπτει ὑποκλέπτεται ὑποκλέπτεσθον ὑποκλέπτεσθον ὑποκλεπτόμεθᾰ ὑποκλέπτεσθε ὑποκλέπτονται
subjunctive ὑποκλέπτωμαι ὑποκλέπτῃ ὑποκλέπτηται ὑποκλέπτησθον ὑποκλέπτησθον ὑποκλεπτώμεθᾰ ὑποκλέπτησθε ὑποκλέπτωνται
optative ὑποκλεπτοίμην ὑποκλέπτοιο ὑποκλέπτοιτο ὑποκλέπτοισθον ὑποκλεπτοίσθην ὑποκλεπτοίμεθᾰ ὑποκλέπτοισθε ὑποκλέπτοιντο
imperative   ὑποκλέπτου ὑποκλεπτέσθω ὑποκλέπτεσθον ὑποκλεπτέσθων   ὑποκλέπτεσθε ὑποκλεπτέσθων
active middle/passive
infinitive ὑποκλέπτειν ὑποκλέπτεσθαι
participle m ὑποκλέπτων ὑποκλεπτόμενος
f ὑποκλέπτουσᾰ ὑποκλεπτομένη
n ὑποκλέπτον ὑποκλεπτόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπέκλεπτον, ὑπεκλεπτόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέκλεπτον ὑπέκλεπτες ὑπέκλεπτε(ν) ὑπεκλέπτετον ὑπεκλεπτέτην ὑπεκλέπτομεν ὑπεκλέπτετε ὑπέκλεπτον
middle/
passive 		indicative ὑπεκλεπτόμην ὑπεκλέπτου ὑπεκλέπτετο ὑπεκλέπτεσθον ὑπεκλεπτέσθην ὑπεκλεπτόμεθᾰ ὑπεκλέπτεσθε ὑπεκλέπτοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑποκλέπτεσκον, ὑποκλεπτεσκόμην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποκλέπτεσκον ὑποκλέπτεσκες ὑποκλέπτεσκε(ν) ὑποκλεπτέσκετον ὑποκλεπτεσκέτην ὑποκλεπτέσκομεν ὑποκλεπτέσκετε ὑποκλέπτεσκον
middle/
passive 		indicative ὑποκλεπτεσκόμην ὑποκλεπτέσκου ὑποκλεπτέσκετο ὑποκλεπτέσκεσθον ὑποκλεπτεσκέσθην ὑποκλεπτεσκόμεθᾰ ὑποκλεπτέσκεσθε ὑποκλεπτέσκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑποκλέψω, ὑποκλέψομαι, ὑποκλεφθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποκλέψω ὑποκλέψεις ὑποκλέψει ὑποκλέψετον ὑποκλέψετον ὑποκλέψομεν ὑποκλέψετε ὑποκλέψουσῐ(ν)
optative ὑποκλέψοιμῐ ὑποκλέψοις ὑποκλέψοι ὑποκλέψοιτον ὑποκλεψοίτην ὑποκλέψοιμεν ὑποκλέψοιτε ὑποκλέψοιεν
middle indicative ὑποκλέψομαι ὑποκλέψῃ / ὑποκλέψει ὑποκλέψεται ὑποκλέψεσθον ὑποκλέψεσθον ὑποκλεψόμεθᾰ ὑποκλέψεσθε ὑποκλέψονται
optative ὑποκλεψοίμην ὑποκλέψοιο ὑποκλέψοιτο ὑποκλέψοισθον ὑποκλεψοίσθην ὑποκλεψοίμεθᾰ ὑποκλέψοισθε ὑποκλέψοιντο
passive indicative ὑποκλεφθήσομαι ὑποκλεφθήσῃ ὑποκλεφθήσεται ὑποκλεφθήσεσθον ὑποκλεφθήσεσθον ὑποκλεφθησόμεθᾰ ὑποκλεφθήσεσθε ὑποκλεφθήσονται
optative ὑποκλεφθησοίμην ὑποκλεφθήσοιο ὑποκλεφθήσοιτο ὑποκλεφθήσοισθον ὑποκλεφθησοίσθην ὑποκλεφθησοίμεθᾰ ὑποκλεφθήσοισθε ὑποκλεφθήσοιντο
active middle passive
infinitive ὑποκλέψειν ὑποκλέψεσθαι ὑποκλεφθήσεσθαι
participle m ὑποκλέψων ὑποκλεψόμενος ὑποκλεφθησόμενος
f ὑποκλέψουσᾰ ὑποκλεψομένη ὑποκλεφθησομένη
n ὑποκλέψον ὑποκλεψόμενον ὑποκλεφθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑποκλαπήσω, ὑποκλαπήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποκλαπήσω ὑποκλαπήσεις ὑποκλαπήσει ὑποκλαπήσετον ὑποκλαπήσετον ὑποκλαπήσομεν ὑποκλαπήσετε ὑποκλαπήσουσῐ(ν)
optative ὑποκλαπήσοιμῐ ὑποκλαπήσοις ὑποκλαπήσοι ὑποκλαπήσοιτον ὑποκλαπησοίτην ὑποκλαπήσοιμεν ὑποκλαπήσοιτε ὑποκλαπήσοιεν
middle indicative ὑποκλαπήσομαι ὑποκλαπήσῃ / ὑποκλαπήσει ὑποκλαπήσεται ὑποκλαπήσεσθον ὑποκλαπήσεσθον ὑποκλαπησόμεθᾰ ὑποκλαπήσεσθε ὑποκλαπήσονται
optative ὑποκλαπησοίμην ὑποκλαπήσοιο ὑποκλαπήσοιτο ὑποκλαπήσοισθον ὑποκλαπησοίσθην ὑποκλαπησοίμεθᾰ ὑποκλαπήσοισθε ὑποκλαπήσοιντο
active middle
infinitive ὑποκλαπήσειν ὑποκλαπήσεσθαι
participle m ὑποκλαπήσων ὑποκλαπησόμενος
f ὑποκλαπήσουσᾰ ὑποκλαπησομένη
n ὑποκλαπῆσον ὑποκλαπησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπέκλεψᾰ, ὑπεκλεψᾰ́μην, ὑπεκλέφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέκλεψᾰ ὑπέκλεψᾰς ὑπέκλεψε(ν) ὑπεκλέψᾰτον ὑπεκλεψᾰ́την ὑπεκλέψᾰμεν ὑπεκλέψᾰτε ὑπέκλεψᾰν
subjunctive ὑποκλέψω ὑποκλέψῃς ὑποκλέψῃ ὑποκλέψητον ὑποκλέψητον ὑποκλέψωμεν ὑποκλέψητε ὑποκλέψωσῐ(ν)
optative ὑποκλέψαιμῐ ὑποκλέψειᾰς / ὑποκλέψαις ὑποκλέψειε(ν) / ὑποκλέψαι ὑποκλέψαιτον ὑποκλεψαίτην ὑποκλέψαιμεν ὑποκλέψαιτε ὑποκλέψειᾰν / ὑποκλέψαιεν
imperative   ὑπόκλεψον ὑποκλεψᾰ́τω ὑποκλέψᾰτον ὑποκλεψᾰ́των   ὑποκλέψᾰτε ὑποκλεψᾰ́ντων
middle indicative ὑπεκλεψᾰ́μην ὑπεκλέψω ὑπεκλέψᾰτο ὑπεκλέψᾰσθον ὑπεκλεψᾰ́σθην ὑπεκλεψᾰ́μεθᾰ ὑπεκλέψᾰσθε ὑπεκλέψᾰντο
subjunctive ὑποκλέψωμαι ὑποκλέψῃ ὑποκλέψηται ὑποκλέψησθον ὑποκλέψησθον ὑποκλεψώμεθᾰ ὑποκλέψησθε ὑποκλέψωνται
optative ὑποκλεψαίμην ὑποκλέψαιο ὑποκλέψαιτο ὑποκλέψαισθον ὑποκλεψαίσθην ὑποκλεψαίμεθᾰ ὑποκλέψαισθε ὑποκλέψαιντο
imperative   ὑπόκλεψαι ὑποκλεψᾰ́σθω ὑποκλέψᾰσθον ὑποκλεψᾰ́σθων   ὑποκλέψᾰσθε ὑποκλεψᾰ́σθων
passive indicative ὑπεκλέφθην ὑπεκλέφθης ὑπεκλέφθη ὑπεκλέφθητον ὑπεκλεφθήτην ὑπεκλέφθημεν ὑπεκλέφθητε ὑπεκλέφθησᾰν
subjunctive ὑποκλεφθῶ ὑποκλεφθῇς ὑποκλεφθῇ ὑποκλεφθῆτον ὑποκλεφθῆτον ὑποκλεφθῶμεν ὑποκλεφθῆτε ὑποκλεφθῶσῐ(ν)
optative ὑποκλεφθείην ὑποκλεφθείης ὑποκλεφθείη ὑποκλεφθεῖτον / ὑποκλεφθείητον ὑποκλεφθείτην / ὑποκλεφθειήτην ὑποκλεφθεῖμεν / ὑποκλεφθείημεν ὑποκλεφθεῖτε / ὑποκλεφθείητε ὑποκλεφθεῖεν / ὑποκλεφθείησᾰν
imperative   ὑποκλέφθητῐ ὑποκλεφθήτω ὑποκλέφθητον ὑποκλεφθήτων   ὑποκλέφθητε ὑποκλεφθέντων
active middle passive
infinitive ὑποκλέψαι ὑποκλέψᾰσθαι ὑποκλεφθῆναι
participle m ὑποκλέψᾱς ὑποκλεψᾰ́μενος ὑποκλεφθείς
f ὑποκλέψᾱσᾰ ὑποκλεψᾰμένη ὑποκλεφθεῖσᾰ
n ὑποκλέψᾰν ὑποκλεψᾰ́μενον ὑποκλεφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπεκλάπην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ὑπεκλάπην ὑπεκλάπης ὑπεκλάπη ὑπεκλάπητον ὑπεκλαπήτην ὑπεκλάπημεν ὑπεκλάπητε ὑπεκλάπησᾰν
subjunctive ὑποκλαπῶ ὑποκλαπῇς ὑποκλαπῇ ὑποκλαπῆτον ὑποκλαπῆτον ὑποκλαπῶμεν ὑποκλαπῆτε ὑποκλαπῶσῐ(ν)
optative ὑποκλαπείην ὑποκλαπείης ὑποκλαπείη ὑποκλαπεῖτον / ὑποκλαπείητον ὑποκλαπείτην / ὑποκλαπειήτην ὑποκλαπεῖμεν / ὑποκλαπείημεν ὑποκλαπεῖτε / ὑποκλαπείητε ὑποκλαπεῖεν / ὑποκλαπείησᾰν
imperative   ὑποκλάπηθῐ ὑποκλαπήτω ὑποκλάπητον ὑποκλαπήτων   ὑποκλάπητε ὑποκλαπέντων
passive
infinitive ὑποκλαπῆναι
participle m ὑποκλαπείς
f ὑποκλαπεῖσᾰ
n ὑποκλαπέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑποκέκλοφᾰ, ὑποκέκλεμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποκέκλοφᾰ ὑποκέκλοφᾰς ὑποκέκλοφε(ν) ὑποκεκλόφᾰτον ὑποκεκλόφᾰτον ὑποκεκλόφᾰμεν ὑποκεκλόφᾰτε ὑποκεκλόφᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑποκεκλόφω ὑποκεκλόφῃς ὑποκεκλόφῃ ὑποκεκλόφητον ὑποκεκλόφητον ὑποκεκλόφωμεν ὑποκεκλόφητε ὑποκεκλόφωσῐ(ν)
optative ὑποκεκλόφοιμῐ / ὑποκεκλοφοίην ὑποκεκλόφοις / ὑποκεκλοφοίης ὑποκεκλόφοι / ὑποκεκλοφοίη ὑποκεκλόφοιτον ὑποκεκλοφοίτην ὑποκεκλόφοιμεν ὑποκεκλόφοιτε ὑποκεκλόφοιεν
imperative   ὑποκέκλοφε ὑποκεκλοφέτω ὑποκεκλόφετον ὑποκεκλοφέτων   ὑποκεκλόφετε ὑποκεκλοφόντων
middle/
passive 		indicative ὑποκέκλεμμαι ὑποκέκλεψαι ὑποκέκλεπται ὑποκέκλεφθον ὑποκέκλεφθον ὑποκεκλέμμεθᾰ ὑποκέκλεφθε ὑποκεκλέπᾰται
subjunctive ὑποκεκλεμμένος ὦ ὑποκεκλεμμένος ᾖς ὑποκεκλεμμένος ᾖ ὑποκεκλεμμένω ἦτον ὑποκεκλεμμένω ἦτον ὑποκεκλεμμένοι ὦμεν ὑποκεκλεμμένοι ἦτε ὑποκεκλεμμένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑποκεκλεμμένος εἴην ὑποκεκλεμμένος εἴης ὑποκεκλεμμένος εἴη ὑποκεκλεμμένω εἴητον / εἶτον ὑποκεκλεμμένω εἰήτην / εἴτην ὑποκεκλεμμένοι εἴημεν / εἶμεν ὑποκεκλεμμένοι εἴητε / εἶτε ὑποκεκλεμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ὑποκέκλεψο ὑποκεκλέφθω ὑποκέκλεφθον ὑποκεκλέφθων   ὑποκέκλεφθε ὑποκεκλέφθων
active middle/passive
infinitive ὑποκεκλοφέναι ὑποκεκλέφθαι
participle m ὑποκεκλοφώς ὑποκεκλεμμένος
f ὑποκεκλοφυῖᾰ ὑποκεκλεμμένη
n ὑποκεκλοφός ὑποκεκλεμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὑπεκεκλόφειν / ὑπεκεκλόφη, ὑπεκεκλέμμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπεκεκλόφειν / ὑπεκεκλόφη ὑπεκεκλόφεις / ὑπεκεκλόφης ὑπεκεκλόφει(ν) ὑπεκεκλόφετον ὑπεκεκλοφέτην ὑπεκεκλόφεμεν ὑπεκεκλόφετε ὑπεκεκλόφεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὑπεκεκλέμμην ὑπεκέκλεψο ὑπεκέκλεπτο ὑπεκέκλεφθον ὑπεκεκλέφθην ὑπεκεκλέμμεθᾰ ὑπεκέκλεφθε ὑπεκεκλέπᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀνακλέπτω (anakléptō)
  • ἀποκλέπτω (apokléptō)
  • διακλέπτω (diakléptō)
  • ἐκκλέπτω (ekkléptō)
  • κλέμμα (klémma)
  • κλεπτής (kleptḗs)
  • κλοπεύς (klopeús)
  • κλοπή (klopḗ)
  • κλοπός (klopós)
  • κλώψ (klṓps)
  • παρακλέπτω (parakléptō)
  • συγκλέπτω (sunkléptō)

Descendants

  • Greek: υποκλέβω (ypoklévo, “to steal”)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.