ὑποκρύπτω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-, “under, beneath”) +‎ κρύπτω (krúptō, “hide”)

Pronunciation

 

Verb

ὑποκρύπτω • (hupokrúptō)

  1. to hide under or beneath
  2. to keep something secret from someone

Conjugation

   Present: ὑποκρῠ́πτω, ὑποκρῠ́πτομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποκρῠ́πτω ὑποκρῠ́πτεις ὑποκρῠ́πτει ὑποκρῠ́πτετον ὑποκρῠ́πτετον ὑποκρῠ́πτομεν ὑποκρῠ́πτετε ὑποκρῠ́πτουσῐ(ν)
subjunctive ὑποκρῠ́πτω ὑποκρῠ́πτῃς ὑποκρῠ́πτῃ ὑποκρῠ́πτητον ὑποκρῠ́πτητον ὑποκρῠ́πτωμεν ὑποκρῠ́πτητε ὑποκρῠ́πτωσῐ(ν)
optative ὑποκρῠ́πτοιμῐ ὑποκρῠ́πτοις ὑποκρῠ́πτοι ὑποκρῠ́πτοιτον ὑποκρῠπτοίτην ὑποκρῠ́πτοιμεν ὑποκρῠ́πτοιτε ὑποκρῠ́πτοιεν
imperative   ὑπόκρῠπτε ὑποκρῠπτέτω ὑποκρῠ́πτετον ὑποκρῠπτέτων   ὑποκρῠ́πτετε ὑποκρῠπτόντων
middle/
passive 		indicative ὑποκρῠ́πτομαι ὑποκρῠ́πτῃ / ὑποκρῠ́πτει ὑποκρῠ́πτεται ὑποκρῠ́πτεσθον ὑποκρῠ́πτεσθον ὑποκρῠπτόμεθᾰ ὑποκρῠ́πτεσθε ὑποκρῠ́πτονται
subjunctive ὑποκρῠ́πτωμαι ὑποκρῠ́πτῃ ὑποκρῠ́πτηται ὑποκρῠ́πτησθον ὑποκρῠ́πτησθον ὑποκρῠπτώμεθᾰ ὑποκρῠ́πτησθε ὑποκρῠ́πτωνται
optative ὑποκρῠπτοίμην ὑποκρῠ́πτοιο ὑποκρῠ́πτοιτο ὑποκρῠ́πτοισθον ὑποκρῠπτοίσθην ὑποκρῠπτοίμεθᾰ ὑποκρῠ́πτοισθε ὑποκρῠ́πτοιντο
imperative   ὑποκρῠ́πτου ὑποκρῠπτέσθω ὑποκρῠ́πτεσθον ὑποκρῠπτέσθων   ὑποκρῠ́πτεσθε ὑποκρῠπτέσθων
active middle/passive
infinitive ὑποκρῠ́πτειν ὑποκρῠ́πτεσθαι
participle m ὑποκρῠ́πτων ὑποκρῠπτόμενος
f ὑποκρῠ́πτουσᾰ ὑποκρῠπτομένη
n ὑποκρῠ́πτον ὑποκρῠπτόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπἔκρῠπτον, ὑπἐκρῠπτόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπἔκρῠπτον ὑπἔκρῠπτες ὑπἔκρῠπτε(ν) ὑπἐκρῠ́πτετον ὑπἐκρῠπτέτην ὑπἐκρῠ́πτομεν ὑπἐκρῠ́πτετε ὑπἔκρῠπτον
middle/
passive 		indicative ὑπἐκρῠπτόμην ὑπἐκρῠ́πτου ὑπἐκρῠ́πτετο ὑπἐκρῠ́πτεσθον ὑπἐκρῠπτέσθην ὑπἐκρῠπτόμεθᾰ ὑπἐκρῠ́πτεσθε ὑπἐκρῠ́πτοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κρῠ́ψω, κρῠ́ψομαι, ὑποκρῠφθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρῠ́ψω κρῠ́ψεις κρῠ́ψει κρῠ́ψετον κρῠ́ψετον κρῠ́ψομεν κρῠ́ψετε κρῠ́ψουσῐ(ν)
optative κρῠ́ψοιμῐ κρῠ́ψοις κρῠ́ψοι κρῠ́ψοιτον κρῠψοίτην κρῠ́ψοιμεν κρῠ́ψοιτε κρῠ́ψοιεν
middle indicative κρῠ́ψομαι κρῠ́ψῃ / κρῠ́ψει κρῠ́ψεται κρῠ́ψεσθον κρῠ́ψεσθον κρῠψόμεθᾰ κρῠ́ψεσθε κρῠ́ψονται
optative κρῠψοίμην κρῠ́ψοιο κρῠ́ψοιτο κρῠ́ψοισθον κρῠψοίσθην κρῠψοίμεθᾰ κρῠ́ψοισθε κρῠ́ψοιντο
passive indicative ὑποκρῠφθήσομαι ὑποκρῠφθήσῃ ὑποκρῠφθήσεται ὑποκρῠφθήσεσθον ὑποκρῠφθήσεσθον ὑποκρῠφθησόμεθᾰ ὑποκρῠφθήσεσθε ὑποκρῠφθήσονται
optative ὑποκρῠφθησοίμην ὑποκρῠφθήσοιο ὑποκρῠφθήσοιτο ὑποκρῠφθήσοισθον ὑποκρῠφθησοίσθην ὑποκρῠφθησοίμεθᾰ ὑποκρῠφθήσοισθε ὑποκρῠφθήσοιντο
active middle passive
infinitive κρῠ́ψειν κρῠ́ψεσθαι ὑποκρῠφθήσεσθαι
participle m κρῠ́ψων κρῠψόμενος ὑποκρῠφθησόμενος
f κρῠ́ψουσᾰ κρῠψομένη ὑποκρῠφθησομένη
n κρῠ́ψον κρῠψόμενον ὑποκρῠφθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπἔκρῠψᾰ, ὑπἐκρῠψᾰ́μην, ὑπἐκρῠ́φθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπἔκρῠψᾰ ὑπἔκρῠψᾰς ὑπἔκρῠψε(ν) ὑπἐκρῠ́ψᾰτον ὑπἐκρῠψᾰ́την ὑπἐκρῠ́ψᾰμεν ὑπἐκρῠ́ψᾰτε ὑπἔκρῠψᾰν
subjunctive ὑποκρῠ́ψω ὑποκρῠ́ψῃς ὑποκρῠ́ψῃ ὑποκρῠ́ψητον ὑποκρῠ́ψητον ὑποκρῠ́ψωμεν ὑποκρῠ́ψητε ὑποκρῠ́ψωσῐ(ν)
optative ὑποκρῠ́ψαιμῐ ὑποκρῠ́ψειᾰς / ὑποκρῠ́ψαις ὑποκρῠ́ψειε(ν) / ὑποκρῠ́ψαι ὑποκρῠ́ψαιτον ὑποκρῠψαίτην ὑποκρῠ́ψαιμεν ὑποκρῠ́ψαιτε ὑποκρῠ́ψειᾰν / ὑποκρῠ́ψαιεν
imperative   ὑπόκρῠψον ὑποκρῠψᾰ́τω ὑποκρῠ́ψᾰτον ὑποκρῠψᾰ́των   ὑποκρῠ́ψᾰτε ὑποκρῠψᾰ́ντων
middle indicative ὑπἐκρῠψᾰ́μην ὑπἐκρῠ́ψω ὑπἐκρῠ́ψᾰτο ὑπἐκρῠ́ψᾰσθον ὑπἐκρῠψᾰ́σθην ὑπἐκρῠψᾰ́μεθᾰ ὑπἐκρῠ́ψᾰσθε ὑπἐκρῠ́ψᾰντο
subjunctive ὑποκρῠ́ψωμαι ὑποκρῠ́ψῃ ὑποκρῠ́ψηται ὑποκρῠ́ψησθον ὑποκρῠ́ψησθον ὑποκρῠψώμεθᾰ ὑποκρῠ́ψησθε ὑποκρῠ́ψωνται
optative ὑποκρῠψαίμην ὑποκρῠ́ψαιο ὑποκρῠ́ψαιτο ὑποκρῠ́ψαισθον ὑποκρῠψαίσθην ὑποκρῠψαίμεθᾰ ὑποκρῠ́ψαισθε ὑποκρῠ́ψαιντο
imperative   ὑπόκρῠψαι ὑποκρῠψᾰ́σθω ὑποκρῠ́ψᾰσθον ὑποκρῠψᾰ́σθων   ὑποκρῠ́ψᾰσθε ὑποκρῠψᾰ́σθων
passive indicative ὑπἐκρῠ́φθην ὑπἐκρῠ́φθης ὑπἐκρῠ́φθη ὑπἐκρῠ́φθητον ὑπἐκρῠφθήτην ὑπἐκρῠ́φθημεν ὑπἐκρῠ́φθητε ὑπἐκρῠ́φθησᾰν
subjunctive ὑποκρῠφθῶ ὑποκρῠφθῇς ὑποκρῠφθῇ ὑποκρῠφθῆτον ὑποκρῠφθῆτον ὑποκρῠφθῶμεν ὑποκρῠφθῆτε ὑποκρῠφθῶσῐ(ν)
optative ὑποκρῠφθείην ὑποκρῠφθείης ὑποκρῠφθείη ὑποκρῠφθεῖτον / ὑποκρῠφθείητον ὑποκρῠφθείτην / ὑποκρῠφθειήτην ὑποκρῠφθεῖμεν / ὑποκρῠφθείημεν ὑποκρῠφθεῖτε / ὑποκρῠφθείητε ὑποκρῠφθεῖεν / ὑποκρῠφθείησᾰν
imperative   ὑποκρύφθητῐ ὑποκρῠφθήτω ὑποκρῠ́φθητον ὑποκρῠφθήτων   ὑποκρῠ́φθητε ὑποκρῠφθέντων
active middle passive
infinitive ὑποκρῠ́ψαι ὑποκρῠ́ψᾰσθαι ὑποκρῠφθῆναι
participle m ὑποκρῠ́ψᾱς ὑποκρῠψᾰ́μενος ὑποκρῠφθείς
f ὑποκρῠ́ψᾱσᾰ ὑποκρῠψᾰμένη ὑποκρῠφθεῖσᾰ
n ὑποκρῠ́ψᾰν ὑποκρῠψᾰ́μενον ὑποκρῠφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑποκέκρυφᾰ, ὑποκέκρῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποκέκρυφᾰ ὑποκέκρυφᾰς ὑποκέκρυφε(ν) ὑποκεκρύφᾰτον ὑποκεκρύφᾰτον ὑποκεκρύφᾰμεν ὑποκεκρύφᾰτε ὑποκεκρύφᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑποκεκρύφω ὑποκεκρύφῃς ὑποκεκρύφῃ ὑποκεκρύφητον ὑποκεκρύφητον ὑποκεκρύφωμεν ὑποκεκρύφητε ὑποκεκρύφωσῐ(ν)
optative ὑποκεκρύφοιμῐ / ὑποκεκρυφοίην ὑποκεκρύφοις / ὑποκεκρυφοίης ὑποκεκρύφοι / ὑποκεκρυφοίη ὑποκεκρύφοιτον ὑποκεκρυφοίτην ὑποκεκρύφοιμεν ὑποκεκρύφοιτε ὑποκεκρύφοιεν
imperative   ὑποκέκρυφε ὑποκεκρυφέτω ὑποκεκρύφετον ὑποκεκρυφέτων   ὑποκεκρύφετε ὑποκεκρυφόντων
middle/
passive 		indicative ὑποκέκρῠμαι ὑποκέκρῠσαι ὑποκέκρῠται ὑποκέκρῠσθον ὑποκέκρῠσθον ὑποκεκρῠ́μεθᾰ ὑποκέκρῠσθε ὑποκέκρῠνται
subjunctive ὑποκεκρῠμένος ὦ ὑποκεκρῠμένος ᾖς ὑποκεκρῠμένος ᾖ ὑποκεκρῠμένω ἦτον ὑποκεκρῠμένω ἦτον ὑποκεκρῠμένοι ὦμεν ὑποκεκρῠμένοι ἦτε ὑποκεκρῠμένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑποκεκρῠμένος εἴην ὑποκεκρῠμένος εἴης ὑποκεκρῠμένος εἴη ὑποκεκρῠμένω εἴητον / εἶτον ὑποκεκρῠμένω εἰήτην / εἴτην ὑποκεκρῠμένοι εἴημεν / εἶμεν ὑποκεκρῠμένοι εἴητε / εἶτε ὑποκεκρῠμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ὑποκέκρῠσο ὑποκεκρῠ́σθω ὑποκέκρῠσθον ὑποκεκρῠ́σθων   ὑποκέκρῠσθε ὑποκεκρῠ́σθων
active middle/passive
infinitive ὑποκεκρυφέναι ὑποκεκρῠ́σθαι
participle m ὑποκεκρυφώς ὑποκεκρῠμένος
f ὑποκεκρυφυῖᾰ ὑποκεκρῠμένη
n ὑποκεκρυφός ὑποκεκρῠμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὑπἐκεκρύφειν / ὑπἐκεκρύφη, ὑποκεκρῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπἐκεκρύφειν / ὑπἐκεκρύφη ὑπἐκεκρύφεις / ὑπἐκεκρύφης ὑπἐκεκρύφει(ν) ὑπἐκεκρύφετον ὑπἐκεκρυφέτην ὑπἐκεκρύφεμεν ὑπἐκεκρύφετε ὑπἐκεκρύφεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὑποκεκρῠ́μην ὑποκέκρῠσο ὑποκέκρῠτο ὑποκέκρῠσθον ὑποκεκρῠ́σθην ὑποκεκρῠ́μεθᾰ ὑποκέκρῠσθε ὑποκέκρῠντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future perfect: ὑποκεκρύφομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ὑποκεκρύφομαι ὑποκεκρύφῃ / ὑποκεκρύφει ὑποκεκρύφεται ὑποκεκρύφεσθον ὑποκεκρύφεσθον ὑποκεκρυφόμεθᾰ ὑποκεκρύφεσθε ὑποκεκρύφονται
optative ὑποκεκρυφοίμην ὑποκεκρύφοιο ὑποκεκρύφοιτο ὑποκεκρύφοισθον ὑποκεκρυφοίσθην ὑποκεκρυφοίμεθᾰ ὑποκεκρύφοισθε ὑποκεκρύφοιντο
middle/passive
infinitive ὑποκεκρύφεσθαι
participle m ὑποκεκρυφόμενος
f ὑποκεκρυφομένη
n ὑποκεκρυφόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.