ὑποτρίβω

Ancient Greek

Etymology

From ῠ̔πο- (hŭpo-, “below”) +‎ τρίβω (tríbō, “to rub”).

Pronunciation

 

Verb

ῠ̔ποτρῑ́βω • (hŭpotrī́bō)

  1. to rub off, wear away
  2. to grate (especially in preparing ὑπότριμμα (hupótrimma))

Inflection

   Present: ῠ̔ποτρῑ́βω, ῠ̔ποτρῑ́βομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔ποτρῑ́βω ῠ̔ποτρῑ́βεις ῠ̔ποτρῑ́βει ῠ̔ποτρῑ́βετον ῠ̔ποτρῑ́βετον ῠ̔ποτρῑ́βομεν ῠ̔ποτρῑ́βετε ῠ̔ποτρῑ́βουσῐ(ν)
subjunctive ῠ̔ποτρῑ́βω ῠ̔ποτρῑ́βῃς ῠ̔ποτρῑ́βῃ ῠ̔ποτρῑ́βητον ῠ̔ποτρῑ́βητον ῠ̔ποτρῑ́βωμεν ῠ̔ποτρῑ́βητε ῠ̔ποτρῑ́βωσῐ(ν)
optative ῠ̔ποτρῑ́βοιμῐ ῠ̔ποτρῑ́βοις ῠ̔ποτρῑ́βοι ῠ̔ποτρῑ́βοιτον ῠ̔ποτρῑβοίτην ῠ̔ποτρῑ́βοιμεν ῠ̔ποτρῑ́βοιτε ῠ̔ποτρῑ́βοιεν
imperative   ῠ̔πότρῑβε ῠ̔ποτρῑβέτω ῠ̔ποτρῑ́βετον ῠ̔ποτρῑβέτων   ῠ̔ποτρῑ́βετε ῠ̔ποτρῑβόντων
middle/
passive 		indicative ῠ̔ποτρῑ́βομαι ῠ̔ποτρῑ́βῃ / ῠ̔ποτρῑ́βει ῠ̔ποτρῑ́βεται ῠ̔ποτρῑ́βεσθον ῠ̔ποτρῑ́βεσθον ῠ̔ποτρῑβόμεθᾰ ῠ̔ποτρῑ́βεσθε ῠ̔ποτρῑ́βονται
subjunctive ῠ̔ποτρῑ́βωμαι ῠ̔ποτρῑ́βῃ ῠ̔ποτρῑ́βηται ῠ̔ποτρῑ́βησθον ῠ̔ποτρῑ́βησθον ῠ̔ποτρῑβώμεθᾰ ῠ̔ποτρῑ́βησθε ῠ̔ποτρῑ́βωνται
optative ῠ̔ποτρῑβοίμην ῠ̔ποτρῑ́βοιο ῠ̔ποτρῑ́βοιτο ῠ̔ποτρῑ́βοισθον ῠ̔ποτρῑβοίσθην ῠ̔ποτρῑβοίμεθᾰ ῠ̔ποτρῑ́βοισθε ῠ̔ποτρῑ́βοιντο
imperative   ῠ̔ποτρῑ́βου ῠ̔ποτρῑβέσθω ῠ̔ποτρῑ́βεσθον ῠ̔ποτρῑβέσθων   ῠ̔ποτρῑ́βεσθε ῠ̔ποτρῑβέσθων
active middle/passive
infinitive ῠ̔ποτρῑ́βειν ῠ̔ποτρῑ́βεσθαι
participle m ῠ̔ποτρῑ́βων ῠ̔ποτρῑβόμενος
f ῠ̔ποτρῑ́βουσᾰ ῠ̔ποτρῑβομένη
n ῠ̔ποτρῖβον ῠ̔ποτρῑβόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῠ̔ποτρῑ́ψω, ῠ̔ποτρῑ́ψομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔ποτρῑ́ψω ῠ̔ποτρῑ́ψεις ῠ̔ποτρῑ́ψει ῠ̔ποτρῑ́ψετον ῠ̔ποτρῑ́ψετον ῠ̔ποτρῑ́ψομεν ῠ̔ποτρῑ́ψετε ῠ̔ποτρῑ́ψουσῐ(ν)
optative ῠ̔ποτρῑ́ψοιμῐ ῠ̔ποτρῑ́ψοις ῠ̔ποτρῑ́ψοι ῠ̔ποτρῑ́ψοιτον ῠ̔ποτρῑψοίτην ῠ̔ποτρῑ́ψοιμεν ῠ̔ποτρῑ́ψοιτε ῠ̔ποτρῑ́ψοιεν
middle indicative ῠ̔ποτρῑ́ψομαι ῠ̔ποτρῑ́ψῃ / ῠ̔ποτρῑ́ψει ῠ̔ποτρῑ́ψεται ῠ̔ποτρῑ́ψεσθον ῠ̔ποτρῑ́ψεσθον ῠ̔ποτρῑψόμεθᾰ ῠ̔ποτρῑ́ψεσθε ῠ̔ποτρῑ́ψονται
optative ῠ̔ποτρῑψοίμην ῠ̔ποτρῑ́ψοιο ῠ̔ποτρῑ́ψοιτο ῠ̔ποτρῑ́ψοισθον ῠ̔ποτρῑψοίσθην ῠ̔ποτρῑψοίμεθᾰ ῠ̔ποτρῑ́ψοισθε ῠ̔ποτρῑ́ψοιντο
active middle
infinitive ῠ̔ποτρῑ́ψειν ῠ̔ποτρῑ́ψεσθαι
participle m ῠ̔ποτρῑ́ψων ῠ̔ποτρῑψόμενος
f ῠ̔ποτρῑ́ψουσᾰ ῠ̔ποτρῑψομένη
n ῠ̔ποτρῖψον ῠ̔ποτρῑψόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.