ὑπόσπονδος

Ancient Greek

Etymology

ὑπό (hupó, “under”) +‎ σπονδή (spondḗ, “truce, treaty”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pós.pon.dos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈpos.pon.dos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈpos.pon.dos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈpos.pon.dos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpos.pon.dos/

Adjective

ῠ̔πόσπονδος • (hŭpóspondos) m or f (neuter ῠ̔πόσπονδον); second declension

under truce or treaty

Declension

Second declension of ῠ̔πόσπονδος; ῠ̔πόσπονδον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ῠ̔πόσπονδος hŭpóspondos	ῠ̔πόσπονδον hŭpóspondon	ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō	ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō	ῠ̔πόσπονδοι hŭpóspondoi	ῠ̔πόσπονδᾰ hŭpóspondă
Genitive	ῠ̔ποσπόνδου hŭpospóndou	ῠ̔ποσπόνδου hŭpospóndou	ῠ̔ποσπόνδοιν hŭpospóndoin	ῠ̔ποσπόνδοιν hŭpospóndoin	ῠ̔ποσπόνδων hŭpospóndōn	ῠ̔ποσπόνδων hŭpospóndōn
Dative	ῠ̔ποσπόνδῳ hŭpospóndōi	ῠ̔ποσπόνδῳ hŭpospóndōi	ῠ̔ποσπόνδοιν hŭpospóndoin	ῠ̔ποσπόνδοιν hŭpospóndoin	ῠ̔ποσπόνδοις hŭpospóndois	ῠ̔ποσπόνδοις hŭpospóndois
Accusative	ῠ̔πόσπονδον hŭpóspondon	ῠ̔πόσπονδον hŭpóspondon	ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō	ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō	ῠ̔ποσπόνδους hŭpospóndous	ῠ̔πόσπονδᾰ hŭpóspondă
Vocative	ῠ̔πόσπονδε hŭpósponde	ῠ̔πόσπονδον hŭpóspondon	ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō	ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō	ῠ̔πόσπονδοι hŭpóspondoi	ῠ̔πόσπονδᾰ hŭpóspondă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ῠ̔ποσπόνδως hŭpospóndōs		ῠ̔ποσπονδότερος hŭpospondóteros		ῠ̔ποσπονδότᾰτος hŭpospondótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading