ὠφελέω

Ancient Greek

Etymology

From ὄφελος (óphelos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɔː.pʰe.lé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.pʰeˈle.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /o.ɸeˈle.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.feˈle.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.feˈle.o/

Verb

ὠφελέω • (ōpheléō)

to help
to be useful
to benefit
- 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 13:1–3:
  Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ […] ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.
  Eàn taîs glṓssais tôn anthrṓpōn lalô […] agápēn dè mḕ ékhō, oudèn ōpheloûmai.
  Though I speak with the tongues of men […] and have not charity, it profiteth me nothing. (KJV)
  (literally, “I have no profit)”)

Conjugation

Present: ὠφελέω, ὠφελέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφελέω	ὠφελέεις	ὠφελέει	ὠφελέετον	ὠφελέετον	ὠφελέομεν	ὠφελέετε	ὠφελέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὠφελέω	ὠφελέῃς	ὠφελέῃ	ὠφελέητον	ὠφελέητον	ὠφελέωμεν	ὠφελέητε	ὠφελέωσῐ(ν)
	optative	ὠφελέοιμῐ	ὠφελέοις	ὠφελέοι	ὠφελέοιτον	ὠφελεοίτην	ὠφελέοιμεν	ὠφελέοιτε	ὠφελέοιεν
	imperative		ὠφέλεε	ὠφελεέτω	ὠφελέετον	ὠφελεέτων		ὠφελέετε	ὠφελεόντων
middle/ passive	indicative	ὠφελέομαι	ὠφελέῃ / ὠφελέει	ὠφελέεται	ὠφελέεσθον	ὠφελέεσθον	ὠφελεόμεθᾰ	ὠφελέεσθε	ὠφελέονται
	subjunctive	ὠφελέωμαι	ὠφελέῃ	ὠφελέηται	ὠφελέησθον	ὠφελέησθον	ὠφελεώμεθᾰ	ὠφελέησθε	ὠφελέωνται
	optative	ὠφελεοίμην	ὠφελέοιο	ὠφελέοιτο	ὠφελέοισθον	ὠφελεοίσθην	ὠφελεοίμεθᾰ	ὠφελέοισθε	ὠφελέοιντο
	imperative		ὠφελέου	ὠφελεέσθω	ὠφελέεσθον	ὠφελεέσθων		ὠφελέεσθε	ὠφελεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠφελέειν				ὠφελέεσθαι
participle	m	ὠφελέων				ὠφελεόμενος
	f	ὠφελέουσᾰ				ὠφελεομένη
	n	ὠφελέον				ὠφελεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὠφελῶ, ὠφελοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφελῶ	ὠφελεῖς	ὠφελεῖ	ὠφελεῖτον	ὠφελεῖτον	ὠφελοῦμεν	ὠφελεῖτε	ὠφελοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὠφελῶ	ὠφελῇς	ὠφελῇ	ὠφελῆτον	ὠφελῆτον	ὠφελῶμεν	ὠφελῆτε	ὠφελῶσῐ(ν)
	optative	ὠφελοίην / ὠφελοῖμῐ	ὠφελοίης / ὠφελοῖς	ὠφελοίη / ὠφελοῖ	ὠφελοῖτον / ὠφελοίητον	ὠφελοίτην / ὠφελοιήτην	ὠφελοῖμεν / ὠφελοίημεν	ὠφελοῖτε / ὠφελοίητε	ὠφελοῖεν / ὠφελοίησᾰν
	imperative		ὠφέλει	ὠφελείτω	ὠφελεῖτον	ὠφελείτων		ὠφελεῖτε	ὠφελούντων
middle/ passive	indicative	ὠφελοῦμαι	ὠφελεῖ, ὠφελῇ	ὠφελεῖται	ὠφελεῖσθον	ὠφελεῖσθον	ὠφελούμεθᾰ	ὠφελεῖσθε	ὠφελοῦνται
	subjunctive	ὠφελῶμαι	ὠφελῇ	ὠφελῆται	ὠφελῆσθον	ὠφελῆσθον	ὠφελώμεθᾰ	ὠφελῆσθε	ὠφελῶνται
	optative	ὠφελοίμην	ὠφελοῖο	ὠφελοῖτο	ὠφελοῖσθον	ὠφελοίσθην	ὠφελοίμεθᾰ	ὠφελοῖσθε	ὠφελοῖντο
	imperative		ὠφελοῦ	ὠφελείσθω	ὠφελεῖσθον	ὠφελείσθων		ὠφελεῖσθε	ὠφελείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠφελεῖν				ὠφελεῖσθαι
participle	m	ὠφελῶν				ὠφελούμενος
	f	ὠφελοῦσᾰ				ὠφελουμένη
	n	ὠφελοῦν				ὠφελούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὠφέλεον, ὠφελεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφέλεον	ὠφέλεες	ὠφέλεε(ν)	ὠφελέετον	ὠφελεέτην	ὠφελέομεν	ὠφελέετε	ὠφέλεον
middle/ passive	indicative	ὠφελεόμην	ὠφελέου	ὠφελέετο	ὠφελέεσθον	ὠφελεέσθην	ὠφελεόμεθᾰ	ὠφελέεσθε	ὠφελέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὠφέλουν, ὠφελούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφέλουν	ὠφέλεις	ὠφέλει	ὠφελεῖτον	ὠφελείτην	ὠφελοῦμεν	ὠφελεῖτε	ὠφέλουν
middle/ passive	indicative	ὠφελούμην	ὠφελοῦ	ὠφελεῖτο	ὠφελεῖσθον	ὠφελείσθην	ὠφελούμεθᾰ	ὠφελεῖσθε	ὠφελοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὠφελήσω, ὠφελήσομαι, ὠφεληθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφελήσω	ὠφελήσεις	ὠφελήσει	ὠφελήσετον	ὠφελήσετον	ὠφελήσομεν	ὠφελήσετε	ὠφελήσουσῐ(ν)
active	optative	ὠφελήσοιμῐ	ὠφελήσοις	ὠφελήσοι	ὠφελήσοιτον	ὠφελησοίτην	ὠφελήσοιμεν	ὠφελήσοιτε	ὠφελήσοιεν
middle	indicative	ὠφελήσομαι	ὠφελήσῃ / ὠφελήσει	ὠφελήσεται	ὠφελήσεσθον	ὠφελήσεσθον	ὠφελησόμεθᾰ	ὠφελήσεσθε	ὠφελήσονται
middle	optative	ὠφελησοίμην	ὠφελήσοιο	ὠφελήσοιτο	ὠφελήσοισθον	ὠφελησοίσθην	ὠφελησοίμεθᾰ	ὠφελήσοισθε	ὠφελήσοιντο
passive	indicative	ὠφεληθήσομαι	ὠφεληθήσῃ	ὠφεληθήσεται	ὠφεληθήσεσθον	ὠφεληθήσεσθον	ὠφεληθησόμεθᾰ	ὠφεληθήσεσθε	ὠφεληθήσονται
passive	optative	ὠφεληθησοίμην	ὠφεληθήσοιο	ὠφεληθήσοιτο	ὠφεληθήσοισθον	ὠφεληθησοίσθην	ὠφεληθησοίμεθᾰ	ὠφεληθήσοισθε	ὠφεληθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὠφελήσειν			ὠφελήσεσθαι		ὠφεληθήσεσθαι
participle	m	ὠφελήσων			ὠφελησόμενος		ὠφεληθησόμενος
	f	ὠφελήσουσᾰ			ὠφελησομένη		ὠφεληθησομένη
	n	ὠφελῆσον			ὠφελησόμενον		ὠφεληθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὠφέλησᾰ, ὠφελησᾰ́μην, ὠφελήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφέλησᾰ	ὠφέλησᾰς	ὠφέλησε(ν)	ὠφελήσᾰτον	ὠφελησᾰ́την	ὠφελήσᾰμεν	ὠφελήσᾰτε	ὠφέλησᾰν
	subjunctive	ὠφελήσω	ὠφελήσῃς	ὠφελήσῃ	ὠφελήσητον	ὠφελήσητον	ὠφελήσωμεν	ὠφελήσητε	ὠφελήσωσῐ(ν)
	optative	ὠφελήσαιμῐ	ὠφελήσειᾰς / ὠφελήσαις	ὠφελήσειε(ν) / ὠφελήσαι	ὠφελήσαιτον	ὠφελησαίτην	ὠφελήσαιμεν	ὠφελήσαιτε	ὠφελήσειᾰν / ὠφελήσαιεν
	imperative		ὠφέλησον	ὠφελησᾰ́τω	ὠφελήσᾰτον	ὠφελησᾰ́των		ὠφελήσᾰτε	ὠφελησᾰ́ντων
middle	indicative	ὠφελησᾰ́μην	ὠφελήσω	ὠφελήσᾰτο	ὠφελήσᾰσθον	ὠφελησᾰ́σθην	ὠφελησᾰ́μεθᾰ	ὠφελήσᾰσθε	ὠφελήσᾰντο
	subjunctive	ὠφελήσωμαι	ὠφελήσῃ	ὠφελήσηται	ὠφελήσησθον	ὠφελήσησθον	ὠφελησώμεθᾰ	ὠφελήσησθε	ὠφελήσωνται
	optative	ὠφελησαίμην	ὠφελήσαιο	ὠφελήσαιτο	ὠφελήσαισθον	ὠφελησαίσθην	ὠφελησαίμεθᾰ	ὠφελήσαισθε	ὠφελήσαιντο
	imperative		ὠφέλησαι	ὠφελησᾰ́σθω	ὠφελήσᾰσθον	ὠφελησᾰ́σθων		ὠφελήσᾰσθε	ὠφελησᾰ́σθων
passive	indicative	ὠφελήθην	ὠφελήθης	ὠφελήθη	ὠφελήθητον	ὠφεληθήτην	ὠφελήθημεν	ὠφελήθητε	ὠφελήθησᾰν
	subjunctive	ὠφεληθῶ	ὠφεληθῇς	ὠφεληθῇ	ὠφεληθῆτον	ὠφεληθῆτον	ὠφεληθῶμεν	ὠφεληθῆτε	ὠφεληθῶσῐ(ν)
	optative	ὠφεληθείην	ὠφεληθείης	ὠφεληθείη	ὠφεληθεῖτον / ὠφεληθείητον	ὠφεληθείτην / ὠφεληθειήτην	ὠφεληθεῖμεν / ὠφεληθείημεν	ὠφεληθεῖτε / ὠφεληθείητε	ὠφεληθεῖεν / ὠφεληθείησᾰν
	imperative		ὠφελήθητῐ	ὠφεληθήτω	ὠφελήθητον	ὠφεληθήτων		ὠφελήθητε	ὠφεληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὠφελῆσαι			ὠφελήσᾰσθαι		ὠφεληθῆναι
participle	m	ὠφελήσᾱς			ὠφελησᾰ́μενος		ὠφεληθείς
	f	ὠφελήσᾱσᾰ			ὠφελησᾰμένη		ὠφεληθεῖσᾰ
	n	ὠφελῆσᾰν			ὠφελησᾰ́μενον		ὠφεληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὠφέληκᾰ, ὠφέλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφέληκᾰ	ὠφέληκᾰς	ὠφέληκε(ν)	ὠφελήκᾰτον	ὠφελήκᾰτον	ὠφελήκᾰμεν	ὠφελήκᾰτε	ὠφελήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὠφελήκω	ὠφελήκῃς	ὠφελήκῃ	ὠφελήκητον	ὠφελήκητον	ὠφελήκωμεν	ὠφελήκητε	ὠφελήκωσῐ(ν)
	optative	ὠφελήκοιμῐ / ὠφεληκοίην	ὠφελήκοις / ὠφεληκοίης	ὠφελήκοι / ὠφεληκοίη	ὠφελήκοιτον	ὠφεληκοίτην	ὠφελήκοιμεν	ὠφελήκοιτε	ὠφελήκοιεν
	imperative		ὠφέληκε	ὠφεληκέτω	ὠφελήκετον	ὠφεληκέτων		ὠφελήκετε	ὠφεληκόντων
middle/ passive	indicative	ὠφέλημαι	ὠφέλησαι	ὠφέληται	ὠφέλησθον	ὠφέλησθον	ὠφελήμεθᾰ	ὠφέλησθε	ὠφέληνται
	subjunctive	ὠφελημένος ὦ	ὠφελημένος ᾖς	ὠφελημένος ᾖ	ὠφελημένω ἦτον	ὠφελημένω ἦτον	ὠφελημένοι ὦμεν	ὠφελημένοι ἦτε	ὠφελημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὠφελημένος εἴην	ὠφελημένος εἴης	ὠφελημένος εἴη	ὠφελημένω εἴητον / εἶτον	ὠφελημένω εἰήτην / εἴτην	ὠφελημένοι εἴημεν / εἶμεν	ὠφελημένοι εἴητε / εἶτε	ὠφελημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ὠφέλησο	ὠφελήσθω	ὠφέλησθον	ὠφελήσθων		ὠφέλησθε	ὠφελήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠφεληκέναι				ὠφελῆσθαι
participle	m	ὠφεληκώς				ὠφελημένος
	f	ὠφεληκυῖᾰ				ὠφελημένη
	n	ὠφεληκός				ὠφελημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ὠφελήκειν / ὠφελήκη, ὠφελήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφελήκειν / ὠφελήκη	ὠφελήκεις / ὠφελήκης	ὠφελήκει(ν)	ὠφελήκετον	ὠφεληκέτην	ὠφελήκεμεν	ὠφελήκετε	ὠφελήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὠφελήμην	ὠφέλησο	ὠφέλητο	ὠφέλησθον	ὠφελήσθην	ὠφελήμεθᾰ	ὠφέλησθε	ὠφέληντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: ωφελώ (ofeló)