ῥέπων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /r̥é.pɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈre.pon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈre.pon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈre.pon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈre.pon/

Participle

ῥέπων • (rhépōn) m (feminine ῥέπουσᾰ, neuter ῥέπον); first/third declension

present active participle of ῥέπω (rhépō)

Inflection

First and third declension of ῥέπων; ῥέπουσᾰ; ῥέπον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ῥέπων rhépōn	ῥέπουσᾰ rhépousă	ῥέπον rhépon	ῥέποντε rhéponte	ῥεπούσᾱ rhepoúsā	ῥέποντε rhéponte	ῥέποντες rhépontes	ῥέπουσαι rhépousai	ῥέποντᾰ rhépontă
Genitive	ῥέποντος rhépontos	ῥεπούσης rhepoúsēs	ῥέποντος rhépontos	ῥεπόντοιν rhepóntoin	ῥεπούσαιν rhepoúsain	ῥεπόντοιν rhepóntoin	ῥεπόντων rhepóntōn	ῥεπουσῶν rhepousôn	ῥεπόντων rhepóntōn
Dative	ῥέποντῐ rhépontĭ	ῥεπούσῃ rhepoúsēi	ῥέποντῐ rhépontĭ	ῥεπόντοιν rhepóntoin	ῥεπούσαιν rhepoúsain	ῥεπόντοιν rhepóntoin	ῥέπουσῐ / ῥέπουσῐν rhépousĭ(n)	ῥεπούσαις rhepoúsais	ῥέπουσῐ / ῥέπουσῐν rhépousĭ(n)
Accusative	ῥέποντᾰ rhépontă	ῥέπουσᾰν rhépousăn	ῥέπον rhépon	ῥέποντε rhéponte	ῥεπούσᾱ rhepoúsā	ῥέποντε rhéponte	ῥέποντᾰς rhépontăs	ῥεπούσᾱς rhepoúsās	ῥέποντᾰ rhépontă
Vocative	ῥέπων rhépōn	ῥέπουσᾰ rhépousă	ῥέπον rhépon	ῥέποντε rhéponte	ῥεπούσᾱ rhepoúsā	ῥέποντε rhéponte	ῥέποντες rhépontes	ῥέπουσαι rhépousai	ῥέποντᾰ rhépontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ῥεπόντως rhepóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.