力む
Japanese
| Kanji in this term |
|---|
| 力 |
| りき Grade: 1 |
| goon |
| Alternative spellings |
|---|
| 勉む 努む |
Etymology
From 力 (riki, “power, strength”) + む (-mu, verb forming suffix).[1][2]
Pronunciation
Verb
力む • (rikimu) transitive godan (stem 力み (rikimi), past 力んだ (rikinda))
Conjugation
Conjugation of "力む" (See Appendix:Japanese verbs)
| Katsuyōkei ("stem forms") | |||
|---|---|---|---|
| Mizenkei ("imperfective") | 力ま | りきま | rikima |
| Ren’yōkei ("continuative") | 力み | りきみ | rikimi |
| Shūshikei ("terminal") | 力む | りきむ | rikimu |
| Rentaikei ("attributive") | 力む | りきむ | rikimu |
| Kateikei ("hypothetical") | 力め | りきめ | rikime |
| Meireikei ("imperative") | 力め | りきめ | rikime |
| Key constructions | |||
| Passive | 力まれる | りきまれる | rikimareru |
| Causative | 力ませる 力ます |
りきませる りきます |
rikimaseru rikimasu |
| Potential | 力める | りきめる | rikimeru |
| Volitional | 力もう | りきもう | rikimō |
| Negative | 力まない | りきまない | rikimanai |
| Negative continuative | 力まず | りきまず | rikimazu |
| Formal | 力みます | りきみます | rikimimasu |
| Perfective | 力んだ | りきんだ | rikinda |
| Conjunctive | 力んで | りきんで | rikinde |
| Hypothetical conditional | 力めば | りきめば | rikimeba |
References
- ^ “力”, in 日本国語大辞典 [Nihon Kokugo Daijiten][1] (in Japanese), concise edition, Tokyo: Shogakukan, 2006
- ^ “力む”, in デジタル大辞泉 [Digital Daijisen][2] (in Japanese), Tōkyō: Shogakukan, updated roughly every four months
- ^ Matsumura, Akira, editor (2006), 大辞林 [Daijirin] (in Japanese), Third edition, Tokyo: Sanseidō, →ISBN