抗拒
Chinese
to resist; to fight; to defy | to resist; to repel; to refuse | ||
---|---|---|---|
trad. (抗拒) | 抗 | 拒 | |
simp. #(抗拒) | 抗 | 拒 |
Pronunciation
- Mandarin
- Cantonese (Jyutping): kong3 keoi5
- Southern Min (Hokkien, POJ): khòng-kī
- Wu (Northern, Wugniu): 5khaon-jiu / 5khaon-jiu6
- Mandarin
- (Standard Chinese)+
- Hanyu Pinyin: kàngjù
- Zhuyin: ㄎㄤˋ ㄐㄩˋ
- Tongyong Pinyin: kàngjyù
- Wade–Giles: kʻang4-chü4
- Yale: kàng-jyù
- Gwoyeu Romatzyh: kanqjiuh
- Palladius: канцзюй (kanczjuj)
- Sinological IPA (key): /kʰɑŋ⁵¹⁻⁵³ t͡ɕy⁵¹/
- (Standard Chinese)+
- Cantonese
- (Standard Cantonese, Guangzhou–Hong Kong)+
- Jyutping: kong3 keoi5
- Yale: kong kéuih
- Cantonese Pinyin: kong3 koey5
- Guangdong Romanization: kong3 kêu5
- Sinological IPA (key): /kʰɔːŋ³³ kʰɵy̯¹³/
- (Standard Cantonese, Guangzhou–Hong Kong)+
- Southern Min
- (Hokkien)
- Pe̍h-ōe-jī: khòng-kī
- Tâi-lô: khòng-kī
- Phofsit Daibuun: qorngki
- IPA (Xiamen): /kʰɔŋ²¹⁻⁵³ ki²²/
- IPA (Quanzhou): /kʰɔŋ⁴¹⁻⁵⁵⁴ ki⁴¹/
- IPA (Zhangzhou): /kʰɔŋ²¹⁻⁵³ ki²²/
- IPA (Taipei): /kʰɔŋ¹¹⁻⁵³ ki³³/
- IPA (Kaohsiung): /kʰɔŋ²¹⁻⁴¹ ki³³/
- (Hokkien)
- Wu
Verb
抗拒
Synonyms
Derived terms
- 不可抗拒 (bùkě kàngjù)