𐰃𐰤𐰏𐰚

Old Turkic

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *ingek (cow).

Noun

𐰃𐰤𐰏𐰚 (in²gk /ingek/)

  1. (zoology) cow, female cattle

Declension

Declension of 𐰃𐰤𐰏𐰚
singular definite plural
nominative 𐰃𐰤𐰏𐰚 (in²gk) 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼 (in²gkl²r²)
dative 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰚𐰀 (in²gkka) 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼𐰚𐰀 (in²gkl²r²ka)
accusative 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰃𐰏 (in²gkig) 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼𐰏 (in²gkl²r²g)
locative 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰓𐰀 (in²gkd²a) 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼𐰓𐰀 (in²gkl²r²d²a)
ablative 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰓𐰃𐰤 (in²gkd²in²) 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼𐰓𐰤 (in²gkl²r²d²n²)
instrumental 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰃𐰤 (in²gkin²) 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼𐰤 (in²gkl²r²n²)
equative 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰲𐰀 (in²gkča)
directive 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰏𐰼𐰇 (in²gkgr²ü)
similative 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰘𐰇 (in²gkl²y²ü)

References

  • Tekin, Talât (1968) “in(i)gäk”, in A Grammar of Orkhon Turkic (Uralic and Altaic Series; 69), Bloomington: Indiana University, →ISBN, page 336
  • Clauson, Gerard (1972) “ingek”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, →ISBN, →OCLC, page 184