𐰃𐰤𐰏𐰚
Old Turkic
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *ingek (“cow”).
Noun
𐰃𐰤𐰏𐰚 (in²gk /ingek/)
Declension
| singular | definite plural | |
|---|---|---|
| nominative | 𐰃𐰤𐰏𐰚 (in²gk) | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼 (in²gkl²r²) |
| dative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰚𐰀 (in²gkka) | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼𐰚𐰀 (in²gkl²r²ka) |
| accusative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰃𐰏 (in²gkig) | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼𐰏 (in²gkl²r²g) |
| locative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰓𐰀 (in²gkd²a) | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼𐰓𐰀 (in²gkl²r²d²a) |
| ablative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰓𐰃𐰤 (in²gkd²in²) | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼𐰓𐰤 (in²gkl²r²d²n²) |
| instrumental | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰃𐰤 (in²gkin²) | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰼𐰤 (in²gkl²r²n²) |
| equative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰲𐰀 (in²gkča) | |
| directive | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰏𐰼𐰇 (in²gkgr²ü) | |
| similative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰘𐰇 (in²gkl²y²ü) |
References
- Tekin, Talât (1968) “in(i)gäk”, in A Grammar of Orkhon Turkic (Uralic and Altaic Series; 69), Bloomington: Indiana University, →ISBN, page 336
- Clauson, Gerard (1972) “ingek”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, →ISBN, →OCLC, page 184