-acanthus
Translingual
Etymology
From New Latin [Term?], from Ancient Greek ἄκανθα (ákantha, “thorn, spine”)[1]
Pronunciation
- English: (US) IPA(key): /əˈkæn.θəs/
Suffix
-acanthus
- (zoology) Animal having a spine as specified.
Derived terms
genus names derived from -acanthus
- Anacanthus
- Anisacanthus
- Baphicacanthus
- Calycacanthus
- Caracanthus
- Catacanthus
- Caulacanthus
- Centracanthus
- Chaetacanthus
- Chlamydacanthus
- Chondracanthus
- Cinacanthus
- Citharacanthus
- Clinacanthus
- Codonacanthus
- Coronacanthus
- Cratacanthus
- Cystacanthus
- Damnacanthus
- Diplacanthus
- Diproctacanthus
- Dipteracanthus
- Echinacanthus
- Enneacanthus
- Evacanthus
- Gammaracanthus
- Gnathanacanthus
- Gonatacanthus
- Gypsacanthus
- Habracanthus
- Herpetacanthus
- Holacanthus
- Hyperacanthus
- Idiacanthus
- Ionacanthus
- Kudoacanthus
- Lepturacanthus
- Malacacanthus
- Malacanthus
- Meiacanthus
- Menacanthus
- Metacanthus
- Mexacanthus
- Microsomacanthus
- Monacanthus
- Neriacanthus
- Neuracanthus
- Notacanthus
- Ochmacanthus
- Opisthacanthus
- Oreacanthus
- Otacanthus
- Oxyacanthus
- Oxymonacanthus
- Paramonacanthus
- Parapodacanthus
- Phlogacanthus
- Phyllacanthus
- Physacanthus
- Pleiacanthus
- Podacanthus
- Poikilacanthus
- Pomacanthus
- Priacanthus
- Proctacanthus
- Pseudomonacanthus
- Pseudotriacanthus
- Pseudotaeniacanthus
- Psittacanthus
- Quadriacanthus
- Rhinacanthus
- Spathacanthus
- Stauracanthus
- Streblacanthus
- Taeniacanthus
- Thyrsacanthus
- Triacanthus
- Trifidacanthus
- Trimacracanthus
References
- ^ Philip Babcock Gove (editor), Webster's Third International Dictionary of the English Language, Unabridged (G. & C. Merriam Co., 1976 [1909], →ISBN)