Aesculetum
See also: aesculetum
Latin
Etymology
From aesculētum (“oak forest”), from aesculus (“Italian oak”) + -ētum (“grove”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ae̯s.kʊˈɫeː.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [es.kuˈlɛː.t̪um]
Proper noun
Aesculētum n sg (genitive Aesculētī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter), singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Aesculētum |
| genitive | Aesculētī |
| dative | Aesculētō |
| accusative | Aesculētum |
| ablative | Aesculētō |
| vocative | Aesculētum |
References
- “Aesculetum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press