Atticismos
Latin
Alternative forms
Etymology
Ancient Greek Ἀττῐκῐσμός (Attĭkĭsmós)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [at.tɪˈkɪs.mɔs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [at̪.t̪iˈt͡ʃiz.mos]
Noun
Atticismos m (genitive Atticismī); second declension
- (Late Latin, grammar) Atticism (employment of Attic expression, language, or style)
- late AD 4th century, Diomedes Grammaticus, Artis Grammaticae libri III 440.16–23:
- Atthis, quae brevitati studet, admittit soloecismos, quos cum docti fecerint, non soloecismi sed schemata logu appellantur, ut est
n u d a g e n u
et
u r b e m q u a m s t a t u o v e s t r a e s t.
ibi enim nudum genu habens debuit dicere et urbs quam statuo vestra est. sed serviens schemati quod appellatur hellenismos tres partes orationis redegit in duas usus per Atticismon.- Attic, which favours concision, allows solecisms [which], when learned men have committed them, are called not solecisms but figures of speech, as for instance “nuda genu” [Virgil, Aeneid 1.320] and “urbem quam statuo vestra est” [opere citato 1.573]. For in those places [Virgil] ought to have said “nudum genu habens” and “urbs quam statuo vestra est”. But in service to the [rhetorical] figure, that which is called Hellenism has reduced the three parts of speech to the two of usage on account of Atticism.
- Atthis, quae brevitati studet, admittit soloecismos, quos cum docti fecerint, non soloecismi sed schemata logu appellantur, ut est
Declension
Second-declension noun (Greek-type).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Atticismos | Atticismī Atticismoe |
| genitive | Atticismī | Atticismōrum |
| dative | Atticismō | Atticismīs |
| accusative | Atticismon | Atticismōs |
| ablative | Atticismō | Atticismīs |
| vocative | Atticisme | Atticismī Atticismoe |
Descendants
Further reading
- attĭcismŏs in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 183/3.