Berahtoldus

Latin

Etymology

Borrowed from Old High German Berhthold

Proper noun

Berahtoldus m sg (genitive Berahtoldī); second declension

  1. a male given name from a Central Franconian form of Berhthold [1007 CE]
    • 1900, Die Urkunden der deutschen Könige und Kaiser (Monumenta Germaniae Historica), Dritter Band. Die Urkunden Heinrichs II. und Arduins., Hannover: Hahnsche Buchhandlung, page 170:
      Anno Dominieae incarnationis MVII, indictione V, Kalendis Novembris ... † Liudolfus Treverensis archiepiscopus interfui et subscripsi. † Berahtoldus Tollensis episcopus interfui et subscripsi. † Heimo Uuirdunensis episcopus interfui et subscripsi. ...
      (1007, Nov 1) ... † Liudolf, Archbishop of Trier, was present and undersigned. † Berahtold Bishop of Toule was present and undersigned. † Heimo, Bishop of Verdun, was present and undersigned. ...

Declension

Second-declension noun, singular only.

singular
nominative Berahtoldus
genitive Berahtoldī
dative Berahtoldō
accusative Berahtoldum
ablative Berahtoldō
vocative Berahtolde