Britannus
Latin
Etymology
See Britannia.
This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [brɪˈtan.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [briˈt̪an.nus]
Adjective
Britannus (feminine Britanna, neuter Britannum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Britannus | Britanna | Britannum | Britannī | Britannae | Britanna | |
| genitive | Britannī | Britannae | Britannī | Britannōrum | Britannārum | Britannōrum | |
| dative | Britannō | Britannae | Britannō | Britannīs | |||
| accusative | Britannum | Britannam | Britannum | Britannōs | Britannās | Britanna | |
| ablative | Britannō | Britannā | Britannō | Britannīs | |||
| vocative | Britanne | Britanna | Britannum | Britannī | Britannae | Britanna | |
Noun
Britannus m sg (genitive Britannī); second declension
- a Briton
- (Medieval Latin) a Breton
Declension
Second-declension noun.