Buca

See also: buca

Latin

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

Proper noun

Būca f sg (genitive Būcae); first declension

  1. (historical) A city of the Frentani situated in Samnium on the Adriatic coast, whose exact position is still unknown
Declension

First-declension noun, with locative, singular only.

singular
nominative Būca
genitive Būcae
dative Būcae
accusative Būcam
ablative Būcā
vocative Būca
locative Būcae
  • Būcānus

Etymology 2

Proper noun

Buca m sg (genitive Bucae); first declension

  1. alternative form of Bucca, a cognomen of the gens Aemilia and others
    Lucius Aemilius Buca
     

References

  • Buca”, in William Smith, editor (1854, 1857), A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly
  • Buca in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Turkish

Etymology

From Ancient Greek Βουτζάς (Boutzás)

Pronunciation

  • IPA(key): /bu.dʒa/

Proper noun

Buca

  1. a district of İzmir Province, Turkey

Declension

Declension of Buca
singular plural
nominative Buca Bucalar / Buca'lar
accusative Buca'yı Bucaları / Buca'ları
dative Buca'ya Bucalara / Buca'lara
locative Buca'da Bucalarda / Buca'larda
ablative Buca'dan Bucalardan / Buca'lardan
genitive Buca'nın Bucaların / Buca'ların
Possessive forms of Buca
singular plural
benim (my) Buca'm Bucalarım
Buca'larım
senin (your) Buca'n Bucaların
Buca'ların
onun (his/her/its) Buca'sı Bucaları
Buca'ları
bizim (our) Buca'mız Bucalarımız
Buca'larımız
sizin (your) Buca'nız Bucalarınız
Buca'larınız
onların (their) Buca'sı
Bucaları
Buca'ları
Bucaları
Buca'ları

Derived terms

  • Bucalı