Engin

See also: engin, engin., and engîn

Turkish

Etymology

From engin (vast).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɛnˈɡin/

Proper noun

Engin

  1. a male given name

Declension

Declension of Engin
singular plural
nominative Engin Enginler
accusative Engin'i Enginleri
dative Engin'e Enginlere
locative Engin'de Enginlerde
ablative Engin'den Enginlerden
genitive Engin'in Enginlerin
Possessive forms of Engin
singular plural
benim (my) Engin'im Enginlerim
Engin'lerim
senin (your) Engin'in Enginlerin
Engin'lerin
onun (his/her/its) Engin'i Enginleri
Engin'leri
bizim (our) Engin'imiz Enginlerimiz
Engin'lerimiz
sizin (your) Engin'iniz Enginleriniz
Engin'leriniz
onların (their) Engin'i
Enginleri
Engin'leri
Enginleri
Engin'leri