Guorthegirnus

Latin

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Old Welsh Guorthigirn, from Proto-Brythonic *Gworθɨɣern.

Pronunciation

Proper noun

Guorthegirnus m sg (genitive Guorthegirnī); second declension

  1. (Medieval Latin) a male given name, equivalent to English Vortigern
    • (Can we date this quote?), Nennius, Historia Brittonum[1]:
      Hencgestus postmodum grande præparans convivium regi guorthegirno et senioribus militibus eius
      (please add an English translation of this quotation)
    • (Can we date this quote?), Nennius, Historia Brittonum[2]:
      Factum est autem post mortem guorthemeri filii regis guorthegirni henegesto confortato et ad se multis iterum navibus congregatis
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Second-declension noun, singular only.

singular
nominative Guorthegirnus
genitive Guorthegirnī
dative Guorthegirnō
accusative Guorthegirnum
ablative Guorthegirnō
vocative Guorthegirne