Haimo
See also: haimo
Old High German
Alternative forms
- Heimo (from 8th C. CE)
Etymology
From haim (“home”) (old form of heim) + -o (suffix forming given names). First attested in the 8th C. CE. The orthographic variant Heimo appears regularly from around 800 CE. Cognate with Old English Hāma.
Proper noun
Haimo m
- (Bavarian) a male given name [from 8th C. CE]
Declension
case | singular | plural |
---|---|---|
nominative | Haimo | Haimon, Haimun |
accusative | Haimon, Haimun | Haimon, Haimun |
genitive | Haimen, Haimin | Haimōno |
dative | Haimen, Haimin | Haimōm, Haimōn |
Descendants
- Middle High German: Heimo (11th-13th C.), Haimo (11th-15th C.), Heymo (15th C.), Haymo (14th C.)
- German: Heimo
References
- Sigmund Herzberg-Fränkel, editor (1904), “I: Dioecesis Salisburgensis: Regiones Salisburgensis et Bavarica”, in Necrologia Germaniae (Monumenta Germaniae Historica) (in Latin), Tomvs II Dioecesis Salisbvrgensis, Berolini: Apvd Weidmannos, →ISBN, →OCLC, Liber confraternitatum vetustior (784-11th C.), Monumenta Necrologica Monasterii S. Petri Salisburgensis, page 8, column 9, line 2
- Zusammengesetzte Handschrift: Liber Confraternitatum Sancti Petri (Liber Vitae, Verbrüderungsbuch von St. Peter). Traditionen von St. Peter (Traditionscodex M) [Composite manuscript: Liber Confraternitatum Sancti Petri (Liber Vitae, Book of Brotherhood of St. Peter). Traditions of St. Peter (Tradition Codex M)] (in Latin), Salzburg, Erzabtei St. Peter, Benediktinerstift, Archiv, Hs. A 1, 784-13th C., page 6