Idalium
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek Ῑ̓δάλιον (Īdálion).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [iːˈda.li.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iˈd̪aː.li.um]
Proper noun
Īdalium n sg (genitive Īdaliī or Īdalī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter), with locative, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Īdalium |
| genitive | Īdaliī Īdalī1 |
| dative | Īdaliō |
| accusative | Īdalium |
| ablative | Īdaliō |
| vocative | Īdalium |
| locative | Īdaliī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
- Īdalius