Magnes
Latin
Etymology
From Ancient Greek Μάγνης (Mágnēs, “Magnesian”). Used in the plural as a noun.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈmaŋ.neːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈmaɲ.ɲes]
Adjective
Magnēs (feminine Magnessa or Magnētis); third-declension one-termination adjective
- Magnesian; of Magnesia
- 68 BCE – 44 BCE, Cicero, Epistulae ad Atticum 4.11.2.10:
- Demetri Magnetis tibi mitto statim, ut sit qui a te mihi epistulam referat.
- (please add an English translation of this quotation)
- Demetri Magnetis tibi mitto statim, ut sit qui a te mihi epistulam referat.
- 68 BCE – 44 BCE, Cicero, Epistulae ad Atticum 8.11.7.6:
- Memini librum tibi adferri a Demetrio Magnete ad te missum περὶ ὁμονοίας.
- (please add an English translation of this quotation)
- Memini librum tibi adferri a Demetrio Magnete ad te missum περὶ ὁμονοίας.
- c. 90 CE, Valerius Flaccus, Argonautica 2.9:
- Attollit tondentes pabula Magnes
campus equos: vidisse putant Dolopeia busta
intrantemque Amyron curvas quaesita per oras
aequora, flumineo cuius redeuntia vento
vela legunt.- (please add an English translation of this quotation)
- Attollit tondentes pabula Magnes
Declension
Third-declension adjective, masculine only.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Magnēs | Magnētes Magnētēs |
| genitive | Magnētis | Magnētum |
| dative | Magnētī | Magnētibus |
| accusative | Magnēta Magnētem |
Magnētas Magnētēs |
| ablative | Magnēte | Magnētibus |
| vocative | Magnēs | Magnētes Magnētēs |
Derived terms
References
- “Magnes”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “Magnesia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “Magnes”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Magnes in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.