Martinianus

Latin

Etymology

From Mārtīnus +‎ -iānus.

Pronunciation

Proper noun

Mārtīniānus m sg (genitive Mārtīniānī); second declension

  1. A Roman Emperor, Martinian

Declension

Second-declension noun, singular only.

singular
nominative Mārtīniānus
genitive Mārtīniānī
dative Mārtīniānō
accusative Mārtīniānum
ablative Mārtīniānō
vocative Mārtīniāne

Descendants

  • Italian: Martiniano