Normannus
Latin
Alternative forms
- Nordmannus, Nortmannus
Etymology
Ultimately from Old Norse norðmaðr (“man of the North, Norseman”); attested from the 9th century.[1] Cognate with Old French Normant.
Pronunciation
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [norˈman.nus]
Adjective
Normannus (feminine Normanna, neuter Normannum); first/second-declension adjective
- (Medieval Latin) Norman, of or pertaining to Normans
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Normannus | Normanna | Normannum | Normannī | Normannae | Normanna | |
| genitive | Normannī | Normannae | Normannī | Normannōrum | Normannārum | Normannōrum | |
| dative | Normannō | Normannae | Normannō | Normannīs | |||
| accusative | Normannum | Normannam | Normannum | Normannōs | Normannās | Normanna | |
| ablative | Normannō | Normannā | Normannō | Normannīs | |||
| vocative | Normanne | Normanna | Normannum | Normannī | Normannae | Normanna | |
Noun
Normannus m (genitive Normannī); second declension
- (Medieval Latin) a Norman (person)
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Normannus | Normannī |
| genitive | Normannī | Normannōrum |
| dative | Normannō | Normannīs |
| accusative | Normannum | Normannōs |
| ablative | Normannō | Normannīs |
| vocative | Normanne | Normannī |
Derived terms
References
- ^ “Normand”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.