Odkupiciel

See also: odkupiciel

Polish

Etymology

From odkupiciel.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔt.kuˈpi.t͡ɕɛl/
  • Rhymes: -it͡ɕɛl
  • Syllabification: Od‧ku‧pi‧ciel
  • Homophone: odkupiciel

Proper noun

Odkupiciel m pers

  1. (biblical, Christianity, theology) Redeemer, Savior (Jesus Christ)
    Synonym: Zbawiciel

Declension

Declension of Odkupiciel
singular
nominative Odkupiciel
genitive Odkupiciela
dative Odkupicielowi
accusative Odkupiciela
instrumental Odkupicielem
locative Odkupicielu
vocative Odkupicielu
adjectives
  • odkupicielski
  • odkupny
nouns
verbs

Further reading

  • Odkupiciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • Odkupiciel in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.