Ottomanus

German

Etymology

Borrowed from New Latin Ottomanus, from Italian Ottomano, from Arabic عُثْمَان (ʕuṯmān).

Proper noun

Ottomanus m

  1. archaic form of Osman, the name borne by
    1. Osman I (d. 1323/4), founder of the Ottoman Empire.
      • 1538, Justus Jonas, Ursprung des Türckhischen Reychs, biß auff den yetzigen Soliman, in Wälscher spraach geschriben, hernach auß dem Latein F. Bassianatis verteütschet durch Justum Jonam[1], translation of Turcicarum rerum commentarius by Francesco Negri (in Latin):
        [] Ottomanus Zichi ſon []
        [original: [] Ottomanus quidam filius Zichi []]
        [] Ottoman, son of Zichi []

Derived terms

  • ottomanisch

Latin

Etymology

Borrowed from Italian Ottomano, from Arabic عُثْمَان (ʕuṯmān).

Proper noun

Ottomanus m sg (genitive Ottomanī); second declension

  1. (New Latin) Osman I (d. 1323/4), founder of the Ottoman Empire
    • 1537, Francesco Negri, Turcicarum rerum commentarius[2], translation of Comentario de le cose de' Turchi by Paolo Giovio (in Italian):
      Poſt hunc Solimanum Turcæ per plures annos, nullũ ducem, cuius extet memoria, præcipuum habuere, Verum circa annum à Chriſto nato MCCC Ottomanus quidam filius Zichi []
      [original: Doppò questo Solimano per molti anni gli Turchi non hebbero capo ſegnalato, del qual' se n'habbia memoria, Cominciò circha al. 1300. De la Natiuità di Chriſto hauer' nome, forze & reputatione, Ottoman' figliuolo di Zich []]
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Second-declension noun, singular only.

singular
nominative Ottomanus
genitive Ottomanī
dative Ottomanō
accusative Ottomanum
ablative Ottomanō
vocative Ottomane

Derived terms

  • Ottomanicus

Descendants

  • German: Ottomanus
  • Russian: Оттома́н (Ottomán)