Pentelicus
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek Πεντελικός (Pentelikós).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɛnˈtɛ.lɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pen̪ˈt̪ɛː.li.kus]
Adjective
Pentelicus (feminine Pentelica, neuter Pentelicum); first/second-declension adjective
- Pentelic; relating to Mount Pentelicus, a mountain near Athens in Attica, Greece.
- 1888, Guilelmus Dittenberger, Sylloge inscriptionum Graecarum[1], volume 1, page 301:
- Fragmenta duo tabulae marmoris Pentelici inventa in arce Athenarum.
- Two fragments of Pentelic marble tablets found in the citadel of Athens.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Pentelicus | Pentelica | Pentelicum | Pentelicī | Pentelicae | Pentelica | |
| genitive | Pentelicī | Pentelicae | Pentelicī | Pentelicōrum | Pentelicārum | Pentelicōrum | |
| dative | Pentelicō | Pentelicae | Pentelicō | Pentelicīs | |||
| accusative | Pentelicum | Pentelicam | Pentelicum | Pentelicōs | Pentelicās | Pentelica | |
| ablative | Pentelicō | Pentelicā | Pentelicō | Pentelicīs | |||
| vocative | Pentelice | Pentelica | Pentelicum | Pentelicī | Pentelicae | Pentelica | |
Derived terms
Descendants
- → English: Pentelic (learned)