Pieron

Old Polish

Etymology

First attested in 1443.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pʲɛrɔn/
  • IPA(key): (15th CE) /pʲɛrɔn/

Proper noun

Pieron m animacy unattested

  1. alternative form of Piorun (a male surname)
    • 1868 [1443], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego[1], volume XIII (quotation in Old Polish; overall work in Polish, Latin, and Old Polish), page 146:
      Zun actor cum Bartosio parte receperunt ad concordandum ad dom. Pltm. pro hominibus profugis Iwan Peron, Andrea [cum] eorum bonis sicut sexaginta marce et si se non noncordaverint, extune hic debent ius aspicere in primis terminis.
      [Zun actor cum Bartosio parte receperunt ad concordandum ad dom. Pltm. pro hominibus profugis Iwan Pieron, Andrea [cum] eorum bonis sicut sexaginta marce et si se non noncordaverint, extune hic debent ius aspicere in primis terminis.]

Descendants

  • Polish: Pieron

References

  • Witold Taszycki, editor (1965-1967), “Piorun”, in Słownik staropolskich nazw osobowych (in Polish), volume 4, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, page 256