Pieron
Old Polish
Etymology
First attested in 1443.
Pronunciation
Proper noun
Pieron m animacy unattested
- alternative form of Piorun (“a male surname”)
- 1868 [1443], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego[1], volume XIII (quotation in Old Polish; overall work in Polish, Latin, and Old Polish), page 146:
- Zun actor cum Bartosio parte receperunt ad concordandum ad dom. Pltm. pro hominibus profugis Iwan Peron, Andrea [cum] eorum bonis sicut sexaginta marce et si se non noncordaverint, extune hic debent ius aspicere in primis terminis.
- [Zun actor cum Bartosio parte receperunt ad concordandum ad dom. Pltm. pro hominibus profugis Iwan Pieron, Andrea [cum] eorum bonis sicut sexaginta marce et si se non noncordaverint, extune hic debent ius aspicere in primis terminis.]
Descendants
- Polish: Pieron
References
- Witold Taszycki, editor (1965-1967), “Piorun”, in Słownik staropolskich nazw osobowych (in Polish), volume 4, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, page 256