Posidon
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek Ποσειδῶν (Poseidôn).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɔˈsiː.doːn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [poˈs̬iː.d̪on]
Proper noun
Posīdōn m sg (genitive Posīdōnis); third declension
- (Greek mythology, New Latin) Poseidon
- 1890, Johannes Teufer, De Homero in apophthegmatis usurpato, →OCLC, page 11:
- […] injuria autem Droysenius verba γαιήοχε κυανοχαῖτα, quae omnino non significant premit, cum ne tunc quidem condicio rerum talis fuerit, ut Aegyptii ipsi Antigonum Posidonem appellaverint.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
Third-declension noun, singular only.
singular | |
---|---|
nominative | Posīdōn |
genitive | Posīdōnis |
dative | Posīdōnī |
accusative | Posīdōnem |
ablative | Posīdōne |
vocative | Posīdōn |