Reconstruction:Old Dutch/argon
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *argēn. Equivalent to arg (“wrong, bad”) + -on.
Verb
*argon
Inflection
Conjugation of *argon (weak class 2)
| infinitive | *argon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *argo, *argon | *argoda |
| 2nd person singular | *argos | *argodos |
| 3rd person singular | *argot | *argoda |
| 1st person plural | *argon | *argodon |
| 2nd person plural | *argot | *argodot |
| 3rd person plural | *argont | *argodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *arge | *argodi |
| 2nd person singular | *argis | *argodis |
| 3rd person singular | *arge | *argodi |
| 1st person plural | *argin | *argodin |
| 2nd person plural | *argit | *argodit |
| 3rd person plural | *argin | *argodin |
| imperative | present | |
| singular | *argo | |
| plural | *argot | |
| participle | present | past |
| *argondi | *argot, *giargot | |