Reconstruction:Old Dutch/migan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *mīgan.
Verb
*mīgan
- to urinate
Inflection
Conjugation of *mīgan (strong class 1)
infinitive | *mīgan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | *mīgo, *mīgon | *mēg |
2nd person singular | *mīgis | *migi |
3rd person singular | *mīgit | *mēg |
1st person plural | *mīgun | *migon |
2nd person plural | *mīgit | *migot |
3rd person plural | *mīgunt | *migon |
subjunctive | present | past |
1st person singular | *mīge | *migi |
2nd person singular | *mīgis | *migi |
3rd person singular | *mīge | *migi |
1st person plural | *mīgin | *migin |
2nd person plural | *mīgit | *migit |
3rd person plural | *mīgin | *migin |
imperative | present | |
singular | *mīg | |
plural | *mīget | |
participle | present | past |
*mīgandi | *migan, *gimigan |
Descendants
- Middle Dutch: migen