Reconstruction:Old Dutch/reiken
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *raikijan, from Proto-Germanic *raikijaną.
Verb
*reiken
- to reach
Inflection
Conjugation of *reiken (weak class 1)
| infinitive | *reiken | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *reico, *reicon | *reikida |
| 2nd person singular | *reikis | *reikidos |
| 3rd person singular | *reikit | *reikida |
| 1st person plural | *reicun | *reikidon |
| 2nd person plural | *reikit | *reikidot |
| 3rd person plural | *reicunt | *reikidon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *reike | *reikidi |
| 2nd person singular | *reikis | *reikidis |
| 3rd person singular | *reike | *reikidi |
| 1st person plural | *reikin | *reikidin |
| 2nd person plural | *reikit | *reikidit |
| 3rd person plural | *reikin | *reikidin |
| imperative | present | |
| singular | *reiki | |
| plural | *reikit | |
| participle | present | past |
| *reikendi | *reikit, *gireikit | |