Reconstruction:Old Dutch/ritan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *hrītan.
Verb
*rītan
Inflection
Conjugation of *rītan (strong class 1)
| infinitive | *rītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *rīto, *rīton | *rēt |
| 2nd person singular | *rītis | *riti |
| 3rd person singular | *rītit | *rēt |
| 1st person plural | *rītun | *riton |
| 2nd person plural | *rītit | *ritot |
| 3rd person plural | *rītunt | *riton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *rīte | *riti |
| 2nd person singular | *rītis | *riti |
| 3rd person singular | *rīte | *riti |
| 1st person plural | *rītin | *ritin |
| 2nd person plural | *rītit | *ritit |
| 3rd person plural | *rītin | *ritin |
| imperative | present | |
| singular | *rīt | |
| plural | *rītet | |
| participle | present | past |
| *rītandi | *ritan, *giritan | |