Reconstruction:Old Dutch/sincan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *sinkwan.
Verb
*sincan
- to sink
Inflection
Conjugation of *sincan (strong class 3)
| infinitive | *sincan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *sinco, *sincon | *sanc |
| 2nd person singular | *sinkis | *sunki |
| 3rd person singular | *sinkit | *sanc |
| 1st person plural | *sincun | *suncon |
| 2nd person plural | *sinkit | *suncot |
| 3rd person plural | *sincunt | *suncon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *sinke | *sunki |
| 2nd person singular | *sinkis | *sunki |
| 3rd person singular | *sinke | *sunki |
| 1st person plural | *sinkin | *sunkin |
| 2nd person plural | *sinkit | *sunkit |
| 3rd person plural | *sinkin | *sunkin |
| imperative | present | |
| singular | *sinc | |
| plural | *sinket | |
| participle | present | past |
| *sincandi | *suncan, *gisuncan | |